۶ اسفند ۱۳۸۷، ۱۰:۴۵

نواب در گفتگو با مهر:

صلح امام حسن(ع) تداوم‌بخش امامت بود

صلح امام حسن(ع) تداوم‌بخش امامت بود

رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب قم با تأکید بر اینکه هر یک از امامان در زمان خود با هوشیاری، بهترین شیوه برخورد و فعالیت را به منظور حفظ و تقویت اسلام داشته‌اند، صلح امام حسن(ع) را زمینه‌ساز تداوم امامت عنوان کرد .

حجت الاسلام ابوالحسن نواب رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب قم به مناسبت سالروز شهادت امام حسن مجتبی(ع) در گفتگو با خبرنگار مهر با گله از نهادهای تبلیغی که در تقدیر و تجلیل از پیامبر اکرم آنگونه که در شأن و منزلت والای آن حضرت است، فعالیت نمی‎‌کنند، اظهار داشت: نهادهای تبلیغی باید تدابیری در این خصوص بیندیشند چراکه اگر از امام حسین و حسن تقدیر و تجلیل می شود به خاطر این است که نوه پیامبر هستند، پس باید از نبی اکرم (ص) نیز تجلیل شود.

وی تصریح کرد: اگر چه شهادت امام حسین (ع) به گونه ای است که تجلیل بیشتری می طلبد، اما اهمیت شخصیت رسول الله هم به گونه ای است که باید به آن توجه داشت و امید است که سالهای آینده مراسم تجلیل از ایشان با شکوه بیشتری برگزار شود.

حجت الاسلام نواب در ادامه با بیان اینکه امام حسن در شرایطی قرار گرفت که امکان قیام نداشت، یادآور شد: در این شرایط معاویه چهره مرموز و دوگانه ای داشت، نه آنقدر شرایط مانند دوران امام حسین (ع) و یزید واضح بود نه آنکه می شد قیامی کرد. چرا که معاویه پیش برخی از اصحاب پیامبر جایگاهی داشت که اگر جنگی به وجود می آمد، به اصل حفظ امامت لطمه وارد می شد.

وی گفت: مردم و اصحاب در آن حد از آگاهی نبودند که مکر و حیله معاویه در آنها تأثیر نگذارد، به طوریکه امام را در جریان نفاقی پررنگ در نهایت غربت و مظلومیت در آورند. اما در دوران یزید شفاف شده بود که نالایق، نااهل و شارب الخمر است .

رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب قم افزود:  اگر امام حسن با معاویه مصالحه نمی کرد و آتش بس انجام نمی شد، این مسئله اصل امامت و حقانیت آن را به خطر می انداخت، به طوریکه صلح امام حسن با آن مقدمات و شرط که آخرین نفر باشد و برای خود جانشینی تعیین نکند، زمینه سازی برای قیام امام حسین را فراهم کرد.

حجت الاسلام ابوالحسن نواب با تأکید بر اینکه اقدام امام حسن (ع) زمینه ساز تداوم امامت بود، یادآور شد: همانطور که پیامبران بر اساس شرایط و زمان، رسالت خود را انجام می دادند. ائمه نیز یکی پس از دیگری با توجه به شرایط موجود رسالت خود را به اتمام می رساندند. به طوریکه صلح امام حسن منجر به قیام امام حسین شد. دعاها و نرمش امام سجاد (ع) زمینه ای برای گسترش فرهنگ علوی و شیعی توسط امام باقر (ع) و امام صادق (ع) شد. بنابراین هر امامی در جای خود با توجه به شرایطی که داشت نقشی ایفا می کرد.

کد خبر 839003

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha