فتاحی: چرا کودکان و نوجوانان خبرگزاری ندارند؟

حسین فتاحی، نویسنده کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر به این‌که روزگاری نشریاتی چون «سروش نوجوان»، «کیهان بچه‌ها»، «آفتابگردان»، «سوره نوجوان» و... تاثیرگذار بودند، اشاره و بیان کرد: این نشریه‌ها، زمانی بسیار اثرگذار بودند و مخاطبان پروپاقرص خود را داشتند، اما نتوانستند خود را  با رشد تکنولوژی هماهنگ و به‌روز کنند. روزگاری هیچ نشریه‌ای برای کودکان و نوجوانان وجود نداشت و در آن زمان، انتشار«کیهان بچه‌ها» یک حادثه بود، اما امروز پس از گذشت 57 سال، این نشریه با همان محتوا و شکل ظاهری نمی‌تواند بچه‌ها را جذب کند.

نویسنده مجموعه «پیامبران» با اشاره به تاثیر نشریه‌های دیجیتال بر کودکان گفت: زمانی بالاترین تکنولوژی ما این بود که هفته‌ای یک بار، نشریه‌ای 60 صفحه‌ای منتشر و با نیسان به شهرهای دیگر ارسال کنیم، اما اوج تکنولوژی امروز کدام است؟ این‌که «کیهان بچه‌ها» با همان فرمت منتشر شود؟ امروز کودکان به روزنامه‌ای برای خود احتیاج دارند. روزنامه‌ای که اخبار روز را به زبانی ساده و جذاب در اختیارشان می‌گذارد و به صورت دیجیتال منتشر می‌شود.

فتاحی در پاسخ به این‌که چگونه می‌توان برای همه کودکان و نوجوانان در سراسر کشور، روزنامه یا نشریه دیجیتال منتشر کرد؛ در حالی که همه بچه‌ها به اینترنت دسترسی ندارند، بیان کرد: واقعیت این است که بیشتر کودکان و نوجوانان به اینترنت دسترسی دارند و امروز بسیاری از خوانندگان، به خبرگزاری‌ها مراجعه می‌کنند یا مطالب منتشر شده در روزنامه‌ها را به صورت آنلاین می‌خوانند؛ پس چرا نباید یک سایت یا یک خبرگزاری ویژه کودکان و نوجوانان وجود داشته باشد.

او علت بی‌توجهی به نشریات کودک و نوجوان را جدی نگرفتن این گروه سنی دانست و افزود: نکته قابل توجه و تاسف‌آور این‌که کودکان را جدی نمی‌گیرند. زمانی تنها دو روزنامه کیهان و اطلاعات برای بزرگ‌ترها وجود داشت. بعد کلی سایت و خبرگزاری راه‌اندازی شد، اما بچه‌ها یا ناچارند در بی‌خبری به‌سر ببرند یا قاطی دنیای بزرگ‌ترها شوند. زمانی «کیهان بچه‌ها»، «سروش نوجوان» و ... نیاز بچه‌ها را جواب می‌داد؛ چون شعر داشت داستان داشت، اما امروز، نشریه چندانی نیست که پاسخگوی خواسته کودکان و نوجوانان بوده و همپای رشد تکنولوژی جلو رفته باشد.

به گفته فتاحی اگر بچه‌ها به بازی و سرگرمی پناه می‎‌برند به این خاطر است که نشریه خوبی در اختیارشان نیست؛ وگرنه همه کودکان که بازی نمی‌کنند و تمام وقت با اینترنت و بازی رایانه‌ای سروکار ندارند.