محبوبه نجف‌خانی، مترجم کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به اینکه خود او از جمله مترجمانی نیست که کار خود را با نشریات آغاز کرده باشد، گفت: من کار خود را با نشریات آغاز نکردم اما بعضی اوقات داستانی ترجمه و در «دوچرخه» و «آفتابگردون» منتشر می‌کردم. هنوز هم فکر می‌کنم «دوچرخه» خوب کار می‌کند و مخاطبان خاص خود را دارد. حتی شورای کتاب کودک نیز، نشریات کودک و نوجوان را بررسی و به این نتیجه رسیده بود که دوچرخه به خاطر تنوع مطالب از تعداد مخاطبان بیشتری برخوردار است.
مترجم مجموعه «در جستجوی دلتورا» با اشاره به اینکه نشریات کودک و نوجوان در ایران از نمونه‌های غربی الگوبرداری کرده‌اند، گفت: سال 1335،«کیهان بچه‌ها» به عنوان نخستین نشریه کودک و نوجوان و با الگوبرداری از کارهای غربی منتشر شد چراکه ما الگویی نداشتیم و ناچار بودیم از غربی‌ها که نزدیک به 200 سال در این زمینه فعالیت کرده بودند، الگوبرداری کنیم؛ پس از این یاد گرفتیم کودک ایرانی چه می‌خواهد؟ و انتظارش از یک نشریه چیست؟ و ما باید چگونه بنویسیم؟
نجف‌خانی، نشریات کودک و نوجوان را در انحصار دولت دانست و افزود: ما نشریه مستقل کودک و نوجوان نداریم. آنچه هست در انحصار دولت و سازمان‌های دولتی است و تا نشریه از رانت دولتی بهره نبرد، به دست مخاطب نمی‌رسد. برای مثال اگر نشریات رشد با آن تیراژ بالا منتشر می‌شوند، به این خاطر است که مجلات آموزش و پرورش هستند یا خود من نمی‌دانم اگر «دوچرخه» ضمیمه رایگان یک روزنامه پرتیراژ ارزانی مانند همشهری نبود، می‌توانست این همه مخاطب داشته باشد؟
به گفته مترجم «پسرخاله وودرو» تصاویری که در نشریات کودک و نوجوان به کار می‌رود، واقعی است و بچه‌ها با تصاویر رئال، ارتباط چندانی برقرار نمی‌کنند و فضاهای فانتزی را دوست دارند. این فضاها به تخیل کودکان، مجال ظهور و بروز می‌دهد.
نجف‌خانی به «آفتاب مهتاب» ویژه نامه کودک و نوجوان روزنامه اطلاعات اشاره و بیان کرد: خاطرم هست وقتی این ویژه نامه به سردبیری نلی محجوب شکل گرفت، همه تلاش سردبیر این بود که طرح نویی دراندازد و حرف تازه‌ای بزند اما در سیستم دولتی، امکان چنین نوآوری‌ها و خلاقیت‌هایی وجود ندارد و بچه‌هایی که امروز با اینترنت و ماهواره سروکار دارند، سراغ نشریاتی نمی‌روند که به‌روز نشده و هنوز با همان شکل و قالب 40 سال پیش منتشر می‌شوند.
نظر شما