خبرگزاری مهر- گروه فرهنگ: گونتر ویلهلم گراس رمان‌نویس، شاعر، نمایشنامه‌نویس، تصویرگر، مجسمه‌ساز و نقاش آلمانی متولد ۱۶ اکتبر ۱۹۲۷ در شهر انزینگ آلمان بود که اگرچه در سال ۱۹۹۹ به عنوان برنده جایزه نوبل ادبیات معرفی شد اما شهرت جهانی‌اش به سال ۱۹۵۹ و نگارش رمان «طبل حلبی» بازمی‌گردد. رمانی که او را تبدیل به برجسته‌ترین نویسنده آلمانی کرد.
این نویسنده آلمانی که دو سال قبل اعلام کرده بود که برای همیشه قلمش را بر زمین گذاشته در این دوران دست از موضع‌گیری‌های صریح سیاسی و اجتماعی برنداشت و به ویژه در ضدیت با موجودیت رژیم صهیونیستی سنگ تمام گذاشت.
گراس به جنگ اسراییل رفت
گونتر گراس نویسنده برنده نوبل آلمان که اوایل سال ۲۰۱۲ با سرودن شعری علیه اسراییل داد صهیونیست‌ها را درآورده بود در همان سال با سرودن شعر دیگری به جنگ رژیم غاصب صهیونیستی رفت. در این شعر گراس از «مردخای وانونو» تکنسین هسته‌ای اسراییلی که با افشای فعالیت‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی به جرم خیانت و افشای اسرار نظامی به ۱۸ سال زندان محکوم شد، تجلیل کرد و او را قهرمان خواند.
«وانونو» در سال ۱۹۸۶ در مصاحبه با ساندی‌تایمز اطلاعات و تصاویری محرمانه از این نیروگاه و کلاهک‌های اتمی اسراییل را در اختیار این نشریه انگلیسی قرار داده بود و سرانجام با ترفندهایی از خاک انگلیس خارج و ربوده شد.
آوریل همان سال نیز گراس با شعر «آنچه باید گفته شود» خشم دولت اسراییل را برانگیخت و این رژیم را تهدید برای صلح جهانی خواند.
«مرکل» بزدل است!
گراس در سال ۲۰۱۳ هم در واکنش به خبر جاسوسی سرویس‌‌های امنیتی آمریکا در آلمان، آنگلا مرکل را نیز به بزدلی متهم کرد و از پناه دادن آلمان به ادوارد اسنودن، افشاگر اطلاعاتی آمریکا درباره شنودهای تلفنی حمایت کرد.
خالق «طبل حلبی» که یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های ادبی آلمان محسوب می شد در سال ۲۰۱۳ با اعلام این که دیگر نمی‌تواند رمان بنویسد، گفت: من ۸۶ ساله هستم و فکر نمی کنم دیگر توان تدارک دیدن نوشتن رمان دیگری را داشته باشم. گراس گفته بود: سلامتی من به من اجازه نمی دهد تا پروژه دیگری را شروع کنم که پنج یا ۶ سال زمان می برد و نوشتن یک رمان به تحقیق زیادی نیاز دارد. به همین دلیل پس از این وقتم را بیشتر صرف طراحی و نقاشی با آبرنگ می‌کنم که یک نوع فعالیت خلاقانه است.
گراس که ۶ دهه پس از پایان جنگ جهان دوم اعلام کرده بود زمانی که ۱۷ سال داشت عضو نیروی اس اس هیتلر بوده است در سال ۲۰۱۲ با نوشتن شعری با عنوان «آنچه باید گفته شود» رژیم صهیونیستی را عامل اصلی خطر هسته‌ای برای جهان نامید.
گونتر گراس که در همه جهان مثل کشورش آلمان محبوب است، تنها در اسراییل و در میان دولتمردان صهیونیست محبوبیتی ندارد و ورود او به این کشور ممنوع اعلام شده است.
کاش می‌توانستم به ایران بیایم و اسرائیل را عصبانی کنم
علی عبداللهی شاعر ایرانی در سال ۹۲ دیداری با این شاعر و نویسنده سرشناس آلمانی داشت که بخش هایی از گزارش این دیدار در گزارش مشروحی در خبرگزاری مهر منعکس شد.
در بخشی از گزارش مکتوب عبداللهی از این دیدار آمده بود: گراس نیاز به معرفی ندارد. خودم دو کتاب، یکی «دنیای گونترگراس»، درباره تمام کارهای گراس گردآوری و ترجمه کردم که کاری گروهی است و دیگری کتاب «عشق با پاهای چوبی» با سه معرفی مفصل در مورد جهان شعری گراس. گراس همانطور که می‌دانید نویسنده‌ای جنجالی است که یکی از آخرین جنجال‌هایش سرودن شعری بود در حمایت از ایران و موضعگیری منتقدانه نسبت به اسرائیل و اروپایی‌ها.
دیدار با گراس برایم بی‌اندازه هیجان‌انگیز و عجیب بود؛ دیدار با مردی به آن بزرگی ولی تا آن حد فروتن و خوش برخورد و در عین حال به طور کامل آگاه از همه آنچه دور و برش می‌گذرد. حتی از انتخابات تازه در ایران و انتخاب رئیس جمهوری که چند روز بعد تازه باید کارش را شروع می‌کرد هم خبر داشت و چشم‌انداز آتی ایران هم از من پرسید و البته خیلی مسائل دیگر که غافلگیرم کرد؛ چون فکر نمی‌کردم گراس در جریان آنها باشد.
عبداللهی در دیدار با گونتر گراس
در این دیدار، گراس از هر دری حرف زد؛ از انتقادات تندی گفت که بعد از هر موضعگیری علیه‌اش می‌شود و از نقدهای ستایش‌انگیز هم گفت. گراس دشمنان گردن کلفت و دوستان بسیار جدی‌ای هم دارد و همزمان این هر دو چهارچشمی مواظب رفتار و گفتار و نوشته‌های تازه‌اش هستند تا از فرصت استفاده کنند و او را بستایند یا بنکوهند.
پیامد «دهان باز کردن و دلیری فاش‌گویی» به تعبیر خود گراس، چیزی جز این نمی‌تواند باشد. گراس هم این را می‌داند و اصولا هر کس که پا به میدان می‌گذارد از این پیامدها برکنار نیست.
با گراس از سفرش به یمن گفتیم؛ از آشنایی‌اش با فضای فرهنگی ایران، از نوشته‌ها، نقاشی‌ها و شعرهایش. از جنجال تازه‌اش بعد از چاپ کتاب مفصل نامه‌نگاری وی با ویلی برانت. گراس شوخ‌طبع و دقیق بود و با وجود کهولت سن، رویدادهای تازه را دنبال می‌کرد.
در بخشی از گفتگو، با خنده گفت اگر وضعیت جسمی‌اش اجازه می‌داد و پزشکان ایرادی نمی‌گرفتند، بدش نمی‌آمد (در صورت گرفتن ویزای ایران) به ایران بیاید تا مقامات اسرائیل را عصبانی کند! گراس تاکنون ممنوعیت ورود به سه کشور را در کارنامه خود دارد: آلمان شرقی، برمه و اسرائیل.
او در این دیدار از عادت‌های نوشتنش هم گفت که بیشتر پشت میز بلندی که در اتاقش نصب کرده، به صورت ایستاده می‌نویسد و همزمان طراحی و نقاشی هم می‌کند و تندیس هم می‌سازد.»
گونتر گراس شاعر و نویسنده سرشناس آلمانی امروز چشم از جهان فروبست. از معروف‌ترین آثار او می توان به «طبل حلبی»، «موش و گربه»، «سال‌های سگی»، «قرن من» و «کندن پوست پیاز» اشاره کرد.
نظر شما