پورسانت راهنمایان تور، از مشکلات فروش صنایع دستی است

زهرا وطن‌خواه، هم صنعتگر است هم دور میدان نقش جهان، فروشگاه صنایع دستی دارد. او در گفتگو با خبرنگار مهر به وضع بد فروش صنایع دستی در نوروز ۹۴ اشاره و بیان می‌کند: امسال، فروش نوروزی ما حدود ۱۰ میلیون تومان بود در صورتی که سال‌های پیش فروش ما حداقل ۳۰ یا گاهی ۴۰ میلیون تومان بود. اما پس از تعطیلات نوروز و در این روزهای اخیر، میزان فروش بالاتر رفته است.

این هنرمند صنایع دستی که ۱۲ سال است در زمینه ساخت و تولید مینا فعالیت می‌کند با اشاره به قیمت بالای این فرآورده دستی می‌گوید: بعضی معتقدند مینا، جنبه تزیینی دارد در حالی طروف مینا، بسیار کاربردی هستند اما چون، مینا جزو صنایع دستی نسبتا گران است، کمتر کسی از آن استفاده می‌کند.

وطن‌خواه در پاسخ به این‌که آیا مینای چینی هم، چون خاتم در میدان نقش جهان به عنوان مهم‌ترین مرکز فروش صنایع دستی، راه پیدا کرده و جایگزین مینای اصفهان شده است می‌گوید: دو سال پیش مینای چینی هم وارد بازار شد. تفاوت این مینا با مینای اصل که زاییده هنر اصفهانی‌هاست این‌ است که مینای چینی، حالت چاپی دارد و رنگ آن براثر حرارت می‌سوزد اما مینای اصل، کوره دیده و رنگ آن پخته شده است.

او بسته‌بندی را یکی از مشکلات صنایع دستی می‌داند و معتقد است: ما از سال‌ها پیش تاکنون، ظروف کوچک و بزرگی را که تولید می‌کنیم، داخل جعبه‌های جیر می‌گذاریم. البته با توجه به این‌که مینا، گران است بسیاری از مشتریان حاضر می‌شوند ۱۰ هزار تومان بابت بسته‌بندی یک ظرف مینا بپردازند گرچه هستند کسانی که حاضر به پرداخت این مبلغ نیستند. ولی کسی که به فروشگاه من می‌آید و یک ظرف سفالی ۱۵ یا ۲۰ هزار تومانی می‌خرد حاضر نیست ۱۰ هزار تومان برای خرید جعبه و بسته‌بندی کالای خریداری شده هزینه کند و منطقی هم نیست.

به گفته وطن‌خواه، یکی دیگر از مشکلات فروشندگان صنایع دستی، درصدی است که راهنمایان گردشگری دریافت می‌کنند. به این معنی که تورلیدرها برابر با ۱۰ تا ۳۰ درصد قیمت فرآورده‌های دستی فروخته شده به گردشگران را از فروشندگان طلب می‌کنند.

این هنرمند صنایع دستی، ۱۲ سال است که در زمینه میناکاری فعالیت می‌کند و هنوز از طرف معاونت صنایع دستی بیمه نشده است. هنرجویان او هم بیمه نیستند. هنرجویانی که تعدادشان به ۴۲ نفر می‌رسد.

به گفته وطن‌خواه که هم صنعتگر است و هم معلم، دوره آموزش ابتدایی میناکاری، یک ماه طول می‌کشد اما واقعیت این است که اگر هنرجویی بخواهد فوت و فن کار را بیاموزد باید یک سال و نیم تا دو سال، خاک بخورد و کار کند و به شیوه «استاد و شاگردی» رمز و راز میناکاری را بیاموزد.

این هنرمند صنایع دستی با اشاره به این‌که فروش نباید برعهده هنرمند باشد می‌گوید: از هر ۱۰۰ هنرجوی من، ۱۰ نفر به‌طور مستقل وارد بازار کار شده‌اند. فروش، کار آسانی نیست و کار هنرمند نیست. هنرمند باید دغدغه تولید داشته باشد نه فروش. این مسئولان میراث فرهنگی و صنایع دستی هستند که باید زمینه‌های فروش بهتر را برای او فراهم آورند و کاری کنند که همه سود به جیب دلالان و فروشندگان نرود و سر تولیدکنندگان صنایع دستی، بی‌کلاه بماند.

وطن‌خواه در پاسخ به این‌که طرح نشان‌دار کردن فروشگاه‌های صنایع دستی تا چه اندازه مانع از ارائه کالاهای چینی و تقلبی می‌شود گفت: سال گذشته بود که این طرح مطرح و حتی بیان آن، موجب شد تا از میزان کالاهای بی‌کیفیت کاسته شود. اما شرایط فروش صنایع دستی در اصفهان متفاوت و رابطه‌مندتر از شهرهای دیگر است.