میزان خشونت خانوادگی در خراسان شمالی رو به افزایش است

اسماعیل قربانی در گفت و گو با خبرنگار مهر، با اشاره به این که خشونت مردان یکی ازعوامل مهمی است که موجب فرار زنان از خانواده می شود، اظهار کرد: اعتیاد به مواد مخدر، بیماری اعصاب و روان، نداشتن مهارت سازگارانه در زندگی، پایین بودن آستانه تحمل از جمله عوامل ایجاد خشونت مردان علیه زنان است.

وی ادامه داد: زنان برای در امان ماندن از خشونت های همسر دست به فرار از خانه می زنند كه این خود موجب بروز آسیب های دیگری برای آنان می شود.

قربانی یادآور شد: ایجاد مشكلات روحی و روانی، گرفتاری در دام افراد فرصت طلب و باندهای قاچاق، آزار جنسی و ... از جمله پیامدهایی است كه در كمین زنان فراری از خانه قرار دارد.

وی تاكید كرد: آمار زنانی که در خراسان شمالی به دلیل خشونت از منزل فرار كرده اند، نسبت به سال گذشته افزایش پیدا كرده که مهم ترین عامل فرار این زنان از خانواده نیز خشونت مردان بوده است.

قربانی گفت: زنان فراری بیشتر مواقع برای ادامه زندگی به حاشیه های شهر پناه می برند كه این موضوع نیز آسیب های اجتماعی دیگری را برای اجتماع به دنبال دارد.

وی اظهار كرد: برخی از زنان نیز به دلیل مشكلات اخلاقی از خانواده طرد می شوند كه این طردشدگی هم خود موجب فرار آنها از خانه و خانواده و درگیر شدن با مشکلات بزرگ تری می شود.

قربانی با بیان این که تعداد قابل توجهی از زنان فراری كه از سوی خانواده طرد شده اند، دارای خانواده های سنتی بوده اند، تصریح کرد: از نظر روانشناسی و اجتماعی طرد شدن زنانی كه چهارچوب خانواده را رعایت نمی كنند راهكار مناسبی نیست چرا كه فرار آنان خود مولد آسیب های دیگری خواهد بود.

وی با اشاره به اینكه بیشتر زنان فراری بین ۲۵ تا ۳۵ سال سن دارند، افزود: سازمان بهزیستی در صورت اطلاع یابی از فرار زنان از خانواده، توسط اورژانس اجتماعی ۱۲۳ به موضوع مداخله کرده و در پی رفع آن بر می آید.

قربانی اضافه كرد: مشاوره حقوقی، حمایت مالی، درمان روان پزشكی و در صورت اعتیاد، اقدام به ترك آنان از جمله كارهایی است كه از سوی این سازمان صورت می گیرد.

معاون اجتماعی اداره كل بهزیستی خراسان شمالی در خاتمه با تأکید بر لزوم هماهنگی و مشارکت بیشتر دستگاه های مختلف برای پیشگیری و رفع آسیب های اجتماعی، گفت: برای پیشگیری از آسیب های اجتماعی از جمله فرار زنان از خانه باید تمام دستگاه های فرهنگی و اجتماعی مشاركت لازم را داشته باشند و وظایف محوله خود را به خوبی ایفا کنند چرا که رفع این میزان از مشکلات به تنهایی از عهده سازمان بهزیستی بر نمی آید.