به گزارش خبرنگار مهر، مراسم نکوداشت کامران فانی کتابدار و مرجع نگار ظهر امروز دوشنبه ۵ مرداد با حضور چهره‌های فرهنگی و مسئولان کشور در کتابخانه ملی برگزار شد.
حسام الدین آشنا مشاور رئیس جمهور در امور فرهنگی، یکی از سخنرانان این برنامه بود و با اشاره به کامران فانی گفت: ایشان از آخرین بازماندگان نسلی است که برای بزرگداشت شان نیازی به دکتر بودن ندارند. متاسفانه بزرگداشت بزرگان کتابداری با عصر عسرت کتاب همراه شده است. در عصر غلبه پیامک، بزرگداشت چنین چهره هایی ضروری است؛ دوره ای که نیاز به استناد احساس نمی‌شود و نیاز کمتری به تفکر و تعمق ضروری تلقی نمی‌شود.
وی افزود: بزرگداشت کسانی که ساعت‌ها وقت صرف اغتلای فرهنگ کشور می‌کنند، ضروری است. کسانی که سلوک طولانی تبدیل داده به حکمت را پیش گرفته‌اند، شایسته قدردانی هستند. متاسفانه در سال هایی که نهاد ملی کتاب ایران با همه گونه بی‌مهری مواجه بود، به جای برگزار کردن بزرگداشت، بسیاری بر ممیزی کتاب پای می‌فشردند و قدرشناسی از نمادهای مدارا در آن دوره بسیار عزیز است. همه تلاش می‌کنند که به قله شهرت دست پیدا کنند و تلاشگران شناخته شده‌ای هم هستند که سعی می کنند بر قله گمنامی بنشینند. این افرادند که باید بر صدر بنشینند.
مشاور رئیس جمهور ادامه داد: متاسفانه هنوز هم در کشورمان، فاقد سیاسیت ملی کتاب هستیم. اگرچه تلاش هایی انجام شده اما هیچ سیاست منسجمی که از نوشتار تا چاپ کتاب را هدف قرار داده باشد، تدوین نشده است. نتیجه فقدان چنین سیاستی، فقدان کتابخوانی و قدر نشناختن کتابیاران است؛ ضعف بنیه اقتصادی کتاب در کشور و فزونی تعداد ناشران بر تیراژ کتاب و همچنین بر کتابخوانان کشور است. خواهشی که دارم این است که تدبیری در دوران دولت تدبیر و امید بیاندیشید.
آشنا گفت: هر رشته‌ای نیازمند مقتدایانی است. کسانی که بزرگ رشته‌ای هستند، اگر کاری کنند که دانشجویان آن رشته به رشته خود افتخار کنند، باعث رشد آن حوزه می‌شوند.
آخرین سخنران این برنامه نیز کامران فانی بود که گفت: این جلسه برای من نهایت افتخار و مباهات است. صادقانه بگویم که خودم را شایسته چنین نکوداشتی نمی دانم و از این که بابت زحمت شما شده ام، شرمنده ام. من ۵۰ سال، در خدمت کتابخانه ملی نبوده ام بلکه در خدمت خودم بودم. کتابخانه ملی هم سازمانی بود که می تونست کاری کند تا من بخوانم و یاد بگیرم. به نظرم کسی که برای خودش ارزش قائل نباشد، نمی تواند کمکی به دیگران کند که چنین باشند.
این پیشکسوت کتابداری گفت: کارهایی که من کردم، در درجه اول برای خودم بوده و اگر به دیگران کمک کردم، حاصل چنین حالی بوده است. بیش از همه در کتابداری، خودم را مدیون خانم پوری سلطانی می دانم چون نزدیک به ۱۵ سال در یک اتاق که همکاری داشتیم، در خدمت شان بودم و آموختم. در عالم کتابداری، شخص دیگری که خیلی روی من تاثیر داشت، مرحوم ایرج افشار بود که می گفت کتابداری ایران باید در خدمت فرهنگ این کشور باشد. خودش هم تمام عمر خود را صرف این مهم کرد. مرحوم افشار، در واقع پلی بین گذشته و آینده ناپیدای فرهنگ ما بود.
فانی گفت: آن سال های ابتدایی انقلاب که به کتابخانه ملی آمدیم، کتابخانه ملی، کتابخانه ملی نبود؛ حتی یک کتابخانه عمومی هم نبود ولی کم کم رشد کرد و نقطه عطفش هم زمانی بود که آقای بجنوردی ریاستش را به عهده گرفت. الان هم راه این کتابخانه و کتابداری در ایران معلوم است. بدون تردید، کتابدارای در ایران در اوج شکوفایی است و حتی بسیاری از کشورهای پیشرفته در این باره، قابل مقایسه با ایران نیستند.
نظر شما