نیما ذاکری سعید، در گفتگو با خبرنگار مهر به وضعیت وخیم هنرمندان صنایع دستی اشاره و بیان کرد: فروشی برای صنایع دستی وجود ندارد و همه چیز در یک رکود کامل به سر می‌برد. وقتی تقاضای چندانی وجود ندارد، طبیعی است که فروشندگان هم از ما صنایع دستی نمی‌خرند و این مساله هم به تولید هم به فروش صنایع دستی آسیب می‌رساند.
به گفته این هنرمند فعال در زمینه چرم، وعده‌های معاونت صنایع دستی کشور، قابلیت اجرایی ندارد و هیچ صنف و اتحادیه‌ای نیست تا مسایل و مشکلات هنرمندان را دنبال کند. بیمه، مهم‌ترین دغدغه هنرمندان بود که بیش از یک سال است که قطع شده و برخلاف وعده و وعیدهای داده شده، هنوز تدبیری برای رفع این مساله درنظر گرفته نشده است. تعداد نمایشگاه‌های صنایع دستی، کاهش پیدا کرده و شرایط وامی که به هنرمندان تعلق می‌گیرد آن‌قدر دشوار است که ترجیح می‌دهند عطای این وام را به لقایش ببخشند.
ذاکری سعید در پاسخ به این‌که شکل‌گیری انجمن صنفی صادرکنندگان صنایع دستی تا چه اندازه بر تولید و افزایش میزان فروش تاثیر می‌گذارد گفت: این اتفاق، فی‌نفسه خوشایند است اما آنچه اهمیت دارد این‌که اعضای هیئت مدیره انجمن صادرکنندکان باید قدرت و توان اجرایی داشته باشند. وگرنه همان رویه‌ای که اتحادیه‌های صنایع دستی دنبال کره‌اند، پیش گرفته می‌شود.
وی در ادامه بیان کرد: چندین و چند اتحادیه برای تولیدکنندگان صنایع دستی وجود دارد اما هیچ‌کدام، کاری از پیش نمی‌برند. چون اساسنامه ندارند. آنچه ما هنرمندان به ان احتیاج داریم یک تشکل صنفی برای تولیدکنندگان است تا پیگیر حق و حقوق ما باشد و با سازمان‌ها و نهادهای مرتبط چانه‌زنی کند.
به گفته ذاکری سعید، در حال حاضر پارچه فروش‌ها و یرراق فروشان هم، صنایع دستی می‌فروشند. کنار خیابانن هم می‌توان گلیم و گبه و کیف و جاجیم دید. همه اینها به خاطر این است که ما صنف نداریم تا بازوی اجرایی ما باشد.
این هنرمند فعال در زمینه چرم به ضرورت چانه‌زنی با دستگاه‌های مختلف اشاره و بیان کرد: یکی دو هفته اخیر، گروهی از آلمان به ایران آمده بودند. اعضای وزارت صنعت و معدن با این گروه دیدن کردند اما ای کاش شرایطی فراهم می‌شد که هنرمندان و صادرکنندگان صنایع دستی به جایگاهی می‌رسیدند که می‌توانستند با این گروه‌های سیاسی ملاقات داشته باشند و این مساله ربطی به معاونت صنایع دستی ندارد و به توان خود هنرمندان برمی‌گردد.
نظر شما