نسرین جودکی، مردم‌شناس و مسئول تهیه این پرونده در گفتگو با خبرنگار مهر از ثبت ملی خورجین‌بافی خبر داد و گفت: «خورجین» یا به گفته بختیاری‌ها «هورژین‌بافی»، رشته‌ای از هنرهای سنتی است که در تمام مناطق بختیاری‌نشین خوزستان چون لالی، هفتگل، اندیمشک، اندیکا، شوشتر، ایذه، دزفول، مسجد سلیمان و همچنین دربخش‌هایی از استان چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، اصفهان و لرستان رواج دارد.
این پژوهشگر مردم‌شناسی به پیشینه کهن هورجین‌بافی اشاره و بیان کرد: شباهت ریسندگی در اقوام بختیاری با کهن‌ترین نقوشی که بر لوح‌های ایلامی نقش بسنه‌اند، ما را به این نتیجه می‌رساند که انواع بافندگی در میان بختیاری‌ها از قدمت بالایی برخوردار است.
به گفته جودکی، هورجین‌ها روی دارهای افقی و توسط زنان بختیاری بافته می‌شده و حکم صندوقچه‌ای را داشته که از آن برای نگهداری لباس و خوراک و رختخواب و دیگر وسایل خود بهره می‌بردند و به هنگام کوچ، آن را روی چارپایان می‌گذاشتند و حمل می‌کردند.
مسئول تهیه پرونده ثبت ملی هورجین‌بافی با اشاره به نقش‌هایی که در بافت این هنر زنان بختیاری به کار می‌رفته گفت: در بافت هورجین از نقش‌های کاملا ذهنی که برگرفته از تصویر حیوانات، گیاهان، اشیا و نقوش هندسی بوده بهره گرفته می‌شده است.
جودکی به ضرورت ثبت هورجین‌بافی اشاره و بیان کرد: روش بافت هورجین‌بافی دشوار است تا آنجا که به هورجین‌بافان بختیاری، «چینه‌گر» می‌گویند و امروز کمتر کسی است که شیوه بافت هورجین می‌داند. از سوی دیگر، دختران جوان ایلیاتی، کمتر با هورجین‌بافی آشنا هستند.
این پژوهشگر در ادامه بیان کرد: به دلیل عدم وجود کارگاه‌های هورجین‌بافی در مناطق عشایری و مهاجرت ایلیاتی‌ها به شهر و همچنین جمع‌آوری هورجین‌ها توسط سوداگران لازم است که روش بافت هورجین بختیاری ثبت و امکاناتی برای آنان فراهم شود. گرچه امروز، هورجین را باز و به عنوان فرش و زیرانداز از ان استفاده می‌کنند.
نظر شما