آدام اسمال، شاعر و نویسنده محبوب آفریقای جنوبی درگذشت

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیوز۲۴، پاتریشیا دِ لیل، شهردار کیپ‌تاون اعلام کرد آدام اسمال، شاعر و نویسنده شناخته‌شده آفریقای جنوبی اوایل روز شنبه بعد از یک عمل جراحی در ۷۹ سالگی درگذشت.

د لیل گفت: «بسیار ناراحتم که خبر درگذشت یکی از پسران عزیز این کشور، آدام اسمال را شنیدم. به عنوان یک نویسنده و شاعر، اسمال از پیشه خود استفاده کرد تا سرکوبی که طبقه کارگر تحت رژیم آپارتاید متحمل شد را به نمایش بگذارد. در آرامش بخواب آدام اسمال. همیشه تو را به خاطر سهمی که در ادبیات و مبارزه داشتی به یاد خواهیم داشت.»

اسمال روز بیست و یکم دسامبر سال ۱۹۳۶ در شهر کوچک وسترن کیپ به دنیا آمد. او در دانشگاه کیپ‌تاون به مطالعه زبان و فلسفه پرداخت و بعد به دانشگاه‌های لندن و آکسفورد رفت و مدتی را هم به عنوان سخنران در دانشگاه فورت‌هِر سپری کرد. او که از موسسان دانشگاه وسترن کیپ (UWC) بود، اوایل دهه ۱۹۷۰ به جنبش «بیداری سیاه» پیوست و از فعالان آن و چند جنبش دیگر بود.

ناتی متوتا، وزیر فرهنگ و هنر آفریقای جنوبی از دیگر چهره‌هایی بود که به تجلیل از این نویسنده فقید پرداخت و گفت: «این فقدانی غم‌انگیز برای کشورمان است. ما یکی از افسانه‌های دوران‌مان را از دست دادیم. ما به خاطر تلاش‌هایش همیشه به پروفسور اسمال احترام می‌گذاریم. نسل‌های آینده باید کار او را دنبال کنند.»

اسمال بیشتر از همه به خاطر استفاده از زبان آفریکانس (که بیشتر در کشورهای آفریقای جنوبی و نامیبیا رواج دارد و حدود ۶ میلیون نفر از آن استفاده می‌کنند) در آثارش و نوشتن درباره درماندگی در رژیم آپارتاید شناخته می‌شد.نوشته‌های او از معدود آثار ادبی هستند که به طور مشخص به وضعیت بد زندگی شهروندان آفریقای جنوبی در آن دوران می‌پردازند. تحلیل اشعار او توسط معلمان و استادان باعث شد آن‌ها فرصتی نادر برای برگزار کردن جلسه‌های مباحثه‌ای درباره سرکوب بیشتر شهروندان کشورشان به دست بیاورند.

وزیر فرهنگ آفریقای جنوبی در ادامه درباره اسمال گفت: «پروفسور اسمال جایی خاص و تکرارنشدنی در ادبیات، محیط آکادمیک و فرهنگ آفریقای جنوبی به دست آورده است. در دورانی که دولت آپارتاید می‌خواست از زبان آفریکانس به عنوان وسیله‌ای برای سرکوب استفاده کند، پروفسور آدام اسمال در تلاش بود تا به آن استقلال ببخشد. از طریق اشعارش، او این زبان را به عنوان زبان مردم و زبانی که از طریق آن سرکوب‌شدگان می‌توانند آزادی‌شان را به دست بیاورند، جا انداخت.»