به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از خبرگزاری فرانسه، فیلیپ راث نویسنده آمریکایی که هرگز داستان یکی از رمان‌هایش نیز در فرانسه نگذشته است، یکی از افتخارات بزرگ ادبی این کشور را به دست آورده که برای نویسنده‌ای زنده و مخصوصا خارجی امری بعید است. همه آثار فیلیپ راث اکنون در قالب «Pléiade» (هفت شخص نامدار) یک مجموعه که توسط انتشارات معتبر گالیمار منتشر می‌شود در دسترس است.
انتشار این مجموعه به این معناست که راث اکنون یکی از اعضای رسمی پانتئون ادبی فرانسه محسوب می‌شود و به معنی مطالعه آثار او برای نسل‌های متمادی از فرانسویانی است که به ادبیات خارجی علاقه‌مند هستند.
راث ۸۴ ساله که از کسب این موفقیت شگفت زده به نظر می‌رسد در این باره در ایمیلی گفت: به نظر می‌رسد مخاطبان قابل توجهی در فرانسه پیدا کرده‌ام و ارتباط خوبی با خوانندگان فرانسوی آثارم دارم، در عین حال نمی‌دانم دقیقا باید چه بگویم؟
با وجودی که کتاب‌خوانان فرانسوی نظر منعطفی نسبت به نویسندگان آمریکایی داشته‌اند، آنها معمولا نویسندگانی را ترجیح می‌دهند که به فرانسه نقل مکان و خود را با این کشور منطبق می‌کنند. نویسندگانی چون جیمز بالدوین، ارنست همینگوی، گرترود استاین و امثال آنها. استاین سال ۱۹۳۶ نوشته بود آمریکا کشورم و پاریس وطن من است.
اما راث چنین کاری نکرده است و وطن روحی او نیزهمیشه نیوآرک همان مکان زادگاه او بوده است؛ جایی که وی در خانواده‌ای از طبقه متوسط آن بزرگ شد و تنها به عنوان یک گردشگر به پاریس رفت. شاید تنها چیزی که عامل پیوند وی با فرانسه است، ادای احترام متقابل وی به فرهنگ ادبی فرانسه باشد.
کما این که وی زمانی در نشریه «پست» نوشته بود: کولت از حس‌گرایان بزرگ است، آلبر کامو یک وجدان‌گرای بزرگ است، فرانسوآز موریاک یک اخلاق‌گرای بزرگ است، ژان ژنه یک متخلف بزرگ است، و لوییس فردیناند سلین که از نظر من بزرگترین رمان نویس از میان آنهاست یک شاهد خشن و قوی از عناصر جهانی است که ما را عمیق‌تر وعمیق‌تر به ورطه شب می‌کشد. مرگ، مردن، جنایت، گناه، غفلت، و همه و همه هر روز بخش بزرگتری از روابط روزانه ما را تشکیل می‌دهند.
سلین یکی دیگر از اعضای « Pléiade » است که همه آثارش در فرمی خاص منتشر شده‌است.
با این حال آثار راث بیشتر در دنیای حومه نیوجرسی می‌گذرد که در میان آنها رویای توخالی آمریکایی، دنیای زیرزمینی پر اضطراب مردان و تجربه پس از جنگ یهودیان در زندگی در آمریکا روایت شده است.
بنا براین سوالی که باقی می‌ماند این است که: چه چیز آثار راث برای فرانسوی‌ها اینقدر خوش طنین بوده است؟
شاید فرانسه یکی از بزرگترین جمعیت‌های یهودی اروپا را داشته باشد، اما راث به عنوان نویسنده‌ای یهودی شناخته نمی‌شود. کتاب‌های او همیشه در فرانسه محبوب بوده‌اند و به ویژه «ننگ انسانی» وی که سال ۲۰۰۲ ترجمه شد با اقبال منتقدان روبه روشد. این رمان درباره درستی سیاسی است که پس از پیامدهای جلسات دادرسی علیه بیل کلینتون رییس جمهوری وقت به بازار آمد.
در عین حال راث همیشه با اروپا و ادبیاتش تعامل زیادی داشته است و در دهه ۱۹۷۰ و۱۹۸۰ او ویراستار مجموعه‌ای با عنوان «نویسندگانی از سراسر اروپا» بود.
در هر حال به نظر می‌رسد تلفیق بی سروصدای شخصیت با سیاست مهمترین عامل جذابیت راث برای فرانسوی‌ها باشد و شاید بیش از همه شخصیت او به ویژه راهی که زندگی یکپارچه خود را در خدمت هنر قرار داده است و بیش از نیم قرن در آن فعال بوده به ذایقه فرانسوی‌ها خوش آمده باشد.
در این زمینه آنتون گالیمار رییس انتشارات گالیمار گفته است: هر یک از کتاب‌های راث یک سورپرایز بوده است؛ یک تجدید واقعی. به خوانندگانی که هنوز راث را نمی‌شناسند رشک می‌برم.
Pléiade مجموعه‌ای از کتاب‌های فرانسوی است که انتشار آنها از سال ۱۹۳۱ شروع شده و انتشار مجموعه‌ای از آثار یک نویسنده در فرمتی خاص و بسیار گرانبها و باارزش است. انتشار چنین مجموعه‌ای به معنای تایید قوی آثار نویسنده و فروش بالای آنهاست. تاکنون بیش از ۸۰۰ اثر در چنین قالبی منتشر شده‌اند. هرسال به طور معمول ۱۱ مجموعه این چنینی از سوی گالیمار منتشر می‌شود.
نظر شما