تسنیم، المیزان را به یک گفتمان قرآنی در سطح جهان اسلام تبدیل کرد

به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام و المسلمین مرتضی جوادی آملی در دیدار با اساتید و دانش پژوهان مرکز تخصصی تفسیر اسراء مرکز اراک با اشاره به ضرورت گسترش قرآن پژوهی در حوزه­های علمیه، اظهار کرد: شکل‌گیری این گونه نهادهای علمی و قرآنی برای حوزه‌های علمیه نوید مبارکی است و این هم از ثمرات شجره طوبایی است که حضرت آیت الله جوادی آملی پرچمداری آن را بر عهده داشتند و از ابتدای پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی تاکنون این پرچم را با تمام قوّت و شدّت در دست دارند و با همه وجودشان قرآن را به یک گفتمان علمی، فرهنگی، دینی و معنوی برای جامعه و نظام اسلامی مبدّل کردند که البته سهم و جایگاه استادشان حضرت آیت الله علامه طباطبایی در این میان، در نزد خدای عالم محفوظ است.

وی ادامه داد: تفسیر المیزان کار بسیار سترگی بود که هنوز ابعاد بسیاری از آن ناشناخته است یعنی حقیقتا اینکه المیزان چه نقشی برای حیات دینی و معرفتی ما دارد، هنوز مشخص نشده است و الحمدلله این نیت خیر مرحوم علامه طباطبایی استمرار پیدا کرد و با حیات علمی حضرت آیت الله جوادی آملی قرین شد تا این اتفاق مبارک رخ دهد و به وسیله ایشان، المیزان به متن جامعه بیاید.

دفاع آیت الله جوادی آملی از تفسیر المیزان

ریاست بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء تصریح کرد: به لطف الهی تفسیر تسنیم، المیزان را به یک گفتمان قرآنی در سطح جهان اسلام تبدیل کرد و در حقیقت آیت الله جوادی آملی با همه وجود از اشکالات و شبهاتی که متوجه المیزان بود دفاع کرد و قوام المیزان را حفظ کرد و این کار، بسیار کار مهمی بود و الآن این به نحو احسن شکل گرفته است و المیزان جایگاه خودش را پیدا کرد و نه تنها المیزان بلکه جریان فکری المیزان که تفسیر قرآن به قرآن است با کتاب شریف تفسیر «تسنیم» به یک نصاب قابل قبولی رسیده است.

قرآن «مأدبة الله» است

وی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار کرد: همان طور که مستحضرید قرآن «مأدبة الله» است و برای این مأدبه دو معنا ذکر کردند؛ یک معنا یعنی ادب‌گاه است؛ بله ادبی است، بهترین ادب را قرآن به انسان می‌آموزاند، اما معنای دیگری که برای مأدبه ذکر کردند گفتند که سفره پر از طعامی است که آماده است برای همه اقشار و همه افراد تا هر کسی به اندازه سهم خودش و نیاز خودش و علاقه خودش از این سفره بخواهد استفاده بکند. اما بهره‌مندی از قرآن نیازمند به این است که دو کار اصلی و اساسی انجام بشود؛ یکی این است که بالاخره آن اطعمه و اشربه بهشتی که در قالب‌های معارف، عقاید، اخلاق، حکَم و احکام و نظایر آن در این قرآن کریم هست، به درستی شناخته بشود. صرف اینکه ما بیاییم یک ترجمه‌ای بکنیم یا یک تفسیری کنارش بکنیم این نیست. واقعاً لازم است از زوایای مختلف، از ابعاد مختلف، بُعد فقهی، بُعد کلامی، بُعد اخلاقی، به این آیات پرداخته شود.

استاد حوزه و دانشگاه ابراز کرد: متأسفانه الآن یک مقداری ناصواب کار می‌شود و آن این است که برخی غذاهای خودشان را می‌آورند و کنار این سفره می‌نشانند! یک سلسله اطلاعات و تعالیم و آموزه‌هایی را از این طرف و آن طرف آموختند و به هر حال آنها را به ذائقه خودشان، حق تلقی می کنند و می‌گویند قرآن هم این را می‌گوید! کاری که ما باید انجام بدهیم این است که جلوی این انحراف را بگیریم. اگر ما رسیدیم به این جایی که واقعاً با قرآن به نگاه «مأدبة اللهی» برخورد کردیم و گفتیم که خدای عالم این سفره را با اطعمه و اشربه بهشتی فراهم آورده است، با یک اطمینان خاطری وارد می‌شویم و بحث‌های قرآنی را در حقیقت در آن سطح می‌نگریم. وقتی این انجام شد دو حوزه دیگر که بسیار مهم، کارآمد و مؤثر هستند جایگاه خودشان را پیدا می‌کنند یک، حوزه عقل و دیگری، حوزه نقل که یکی از بحث‌های خیلی جدّی که مطرح است این است که مشخص بشود که نسبت قرآن با عقل و نسبت قرآن با نقل چیست.

جذابیت قرآن برای تمام عرصه های اجتماعی

وی تأکید کرد: جذابیت قرآن به عهده خود خداست؛ یعنی خدای عالم محبتی را که نسبت به قرآن هست در دل‌ها قرار می‌دهد، مثل محبت اهل بیت «فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیهِمْ» این کار الهی است، قرآن یک کتابی نیست که مثلاً فقط در حوزه‌ها درس و بحث بشود، قرآن این جذّابیت را دارد که به عرصه‌های مختلف اجتماعی بیاید و مدل‌ساز بشود و و بتواند جامعه را راهبری کند.