سالمندان تنها مانده اند!

به گزارش خبرنگار مهر، آفتاب که می‌زند راهی بوستان نزدیک خانه می‌شود و ساعاتی را دور از هیاهوی زندگی، با نشستن روی نیمکت، سپری می‌کند.

تقریباً هر روز شاهد چنین صحنه‌هایی در گوشه و کنار این شهر و دیار هستیم که عده‌ای از افراد سالخورده، دور هم جمع می‌شوند و از همه جا و همه چی حرف می‌زنند.

از روزهایی می‌گویند که خسته و کوفته از محل کار به خانه بر می‌گشتند و بچه‌ها با دیدن پدر، به سمت او می‌رفتند و با در آغوش گرفتنش، خستگی ساعت‌ها کار را از تن پدر به در می‌کردند.

یک استکان چای و صحبت با اهالی خانه تا پاسی از شب، او را به آینده دلخوش و امیدوار می‌کرد.

اما، سال‌های زیادی از آن روزها سپری شده و حالا وقتی به خانه بر می‌گردد، کسی به استقبالش نمی‌آید. از هیاهوی بچه‌ها و استکان چای داغ که همسر برای او می‌آورد، دیگر خبری نیست.

او تنها شده و کسی حاضر نیست خلوت پدر را پر کند.

ثبت روز جهانی سالمندان در تقویم

آمارهای رسمی نشان می‌دهد که ۹ میلیون و ۳۰۰ هزار سالمند داریم و هر روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود. به طوری که پیش بینی شده که تا ۳۰ سال آینده، یک سوم جمعیت ایران را افراد سالمند تشکیل خواهند داد. این در حالی است که ما هیچ برنامه‌ای برای بهبود کیفیت زندگی سالمندان نداریم.

به گفته احمد دلبری رئیس مرکز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، افزایش سن امید به زندگی، فقط یک اصطلاح است. ما برای بهبود کیفیت زندگی آحاد جامعه چکار کرده ایم.

وی با اشاره به وجود ۹ میلیون و ۳۰۰ هزار سالمند در کشور، افزود: متأسفانه برای این تعداد سالمند، فقط ۲۳ نفر متخصص طب سالمندی داریم.

در سال ۹۵ نرخ سالمندی در کشور به ۲.۲ درصد رسیده بود، اما در حال حاضر بیش از ۱۰ درصد جمعیت کشور را افراد سالمند تشکیل می‌دهند و پیش‌بینی می‌شود در آینده جمعیت سالمند کشور به ۳۰ درصد برسد.

شورای جهانی سالمندی از سال ۱۹۸۲ در سازمان ملل شروع به کار کرد و و در همان سال طرحی را برای تعیین روز جهانی سالمندان تا سال ۱۹۹۰ پیشنهاد کرد. با تصمیم این شورا روز اول اکتبر هر سال را روز جهانی سالمندان نامیدند.

به همین مناسبت هر ساله هفته‌ای به عنوان هفته ملی سالمند در ایران گرامی داشته می‌شود و در این هفته با برگزاری برنامه‌های متنوع به بررسی مشکلات این قشر مهم جامعه می‌پردازند و برنامه‌های مختلفی برگزار می‌شود.

هفته سالمندان امسال از ۲۸ سپتامبر تا ۴ اکتبر مصادف با ۶ تا ۱۲ مهر ۱۴۰۱ با شعار تاب آوری و مشارکت زنان سالمند با هدف تکریم و حفظ عزت و کرامت سالمندان گرامی داشته می‌شود.

گوهر محمدی رئیس دبیرخانه سلامت و امنیت غذایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، ضمن تاکید بر اهمیت برگزاری برنامه‌های مؤثر و ضرورت توجه به بهداشت و سلامت سالمندان، اظهار کرد: با بهبود مراقبت‌های بهداشتی اولیه و همچنین ارتقای بستر تشخیص زودرس و درمان مؤثرتر بیماری‌ها شاهد کاهش مرگ و میر و افزایش امید به زندگی در سالمندان خواهیم بود.

وی ادامه داد: اقدامات بهداشتی منجر به افزایش جمعیت سالمندی خواهد شد و در صورت مدیریت صحیح، فرصت خوبی برای این جامعه فراهم می‌شود تا بتوانند به طور فعال در حوزه‌های مختلف مشارکت کنند، در غیر این صورت، سالمندان به یک تهدید جدی برای سیستم بهداشتی درمانی، سیستم ارائه مراقبت، نظام اقتصاد، رشد اقتصادی و توسعه پایدار تبدیل می‌شوند.

محمدی با بیان اینکه تحلیل‌های جمعیتی و پیش‌بینی‌های روند جمعیت حاکی از افزایش نسبت سالمندی در ایران و زنانه شدن آن دارد، از ابلاغ سند ملی سالمندان ایران با هدف پاسخ هماهنگ به چالش‌ها و فرصت‌های ناشی از سالخوردگی جمعیت ایران در سال ۱۳۹۹ خبر داد و افزود: این سند چارچوبی برای هدایت سیاستگذاری‌ها، برنامه‌ها و فعالیت‌های آینده در امور سالمندان است و ارتقای سطح فرهنگی جامعه، توانمندسازی سالمندان، حفظ و ارتقا سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی سالمندان، تقویت حمایت‌های اجتماعی برای ارتقا سرمایه‌های اجتماعی، توسعه زیرساخت‌های مورد نیاز در امور سالمندی و تأمین منابع مالی پایدار برای حمایت از سالمندان از اهداف اصلی این سند محسوب می‌شود.

در همین حال، احمد دلبری رئیس مرکز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، با انتقاد از اجرایی نشدن سند ملی سالمندان ایران، گفت: از ۱۸ سال قبل نوشتن سند ملی سالمندان ایران شروع شد، دو سال قبل برای دومین بار این سند رونمایی شد، اما هنوز برنامه اقدام برای سند و تقسیم کار ملی نوشته نشده است.

به نظر می‌رسد که هشدارهای کارشناسان و متخصصین حوزه سالمندی را جدی نگرفته ایم و گویی باور نداریم که ایران در حال پیر شدن است و نباید نسبت به نیازهای افراد سالمند بی اعتنا بود. زیرا، در این صورت؛ سالمندی می‌تواند به ابر بحران اجتماعی در کشور تبدیل شود.

صرف افزایش سن امید به زندگی، نمی‌تواند ما را قانع کند که شرایط مطلوب است. بلکه، مهم‌تر از افزایش نرخ طول عمر، کیفیت زندگی مهم است. اینکه ما بتوانیم سلامت جسمی و روحی سالمندان را فراهم کنیم و نخواهیم این قشر جامعه با آمپول و قرص، سرپا بمانند.