به گزارش خبرگزاری مهر، در پی صدور آرای متعارض در خصوص تسری فوق العاده مناطق عملیاتی به کارکنانی که پس از دوران دفاع مقدس در مناطق عملیاتی اشتغال یافته اند، هیئت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ ۱۴۰۱/۴/۷ در جلسه هیئت عمومی موضوع را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد که در نتیجه رأی به رد شکایت صحیح شناخته می‌شود و مقرر می‌گردد که کارکنانی که پس از دوران دفاع مقدس در مناطق عملیاتی اشتغال یافته اند مشمول فوق العاده مناطق عملیاتی نمی‌شوند.
این رأی موجب اعتراض کارکنان استان مرزی و جنگ زده و برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی می‌شود مبنی بر اینکه با این رأی معیشت و زندگی این کارکنان شریف به مخاطره می‌افتد. در نهایت به دستور ریاست دیوان عدالت اداری برای بررسی مجدد، موضوع از حیث شمول یا عدم شمول ماده ۹۱ قانون تشکیلات و آئین دادرسی دیوان عدالت، در جلسه ۱۴۰۱/۸/۳ هیأت عمومی مورد بحث قرار می‌گیرد و اعضای هیئت عمومی دیوان عدالت اداری با اکثریت آرا، دادنامه شماره ۱۴۰۱۰۹۹۷۰۹۰۵۸۱۰۷۳۴ مورخ ۱۴۰۱/۰۴/۷ این هیئت را واجد ایراد قانونی دانستند و با اعمال ماده ۹۱ قانون فوق نسبت به آن موافقت و رأی به ورود شکایت را رأی صحیح اعلام کرد.
در بخشی از مستندات این رأی چنین آمده است:
۱- بر اساس بند یک ماده ۶۸ قانون مدیریت خدمات کشوری «فوق‌العاده مناطق کمتر توسعه یافته و بدی آب و هوا برای مشاغل تخصصی که شاغلین آن دارای مدارک تحصیلی ارشد و بالاتر می‌باشند تا به میزان بیست و پنج درصد امتیاز حقوق ثابت و برای سایر مشاغل تا بیست درصد حقوق ثابت هر کدام از کارمندان واجد شرایط پرداخت خواهد شد».
۲- به استناد بند (ث) ماده ۱۱۲ قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه به منظور جبران عقب ماندگی‌های استان‌های مناطق عملیاتی دفاع مقدس، سازمان برنامه و بودجه و سازمان اداری استخدامی کشور موظفند اعتبار لازم برای اعمال سقف فوق‌العاده پیش بینی شده در بند یک ماده ۶۸ قانون مدیریت خدمات کشوری را برای کارکنان شاغل در این مناطق از سال اول اجرای قانون برنامه تأمین و اعمال کنند .
۳- بنا بر بند (ج) همین ماده، این دو سازمان یادشده، مکلفند نسبت به صدور احکام پرداخت مزایای شاغلان مناطق عملیاتی دفاع مقدس، برابر جداول و ضوابط ابلاغی سال ۱۳۷۶ از سال دوم برنامه ششم توسعه، اقدام کنند. البته مستفاد از قانون تفسیر بند (ج) ماده ۱۱۲ قانون برنامه ششم توسعه مصوب ۱۱؍۹؍۱۳۹۹، مزایای موضوع این بند، تنها به مستخدمینی تعلق می‌گیرد که از زمان شروع دفاع مقدس به بعد و در زمان جنگ و عملیات‌های امنیتی در آن مناطق اشتغال داشته باشند نه کسانی که بعد از پایان آن دوران در این مناطق جذب و استخدام شده‌اند. لکن براساس قاعده فقهی ” ثبات شیء نفی ماعداء نمی کند” نمی‌توان مفاد قانون تفسیر بند (ج) ماده ۱۱۲ قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۹۹ را موجب عدم تسری اعطای مزایای بند (ج) ماده ۱۱۲ قانون برنامه پنج ساله ششم به مستخدمینی دانست که در زمان بعد از شروع دفاع مقدس در مناطق عملیاتی اشتغال داشته و در حال حاضر نیز اشتغال دارند. از طرفی عبارت ” اشتغال داشته یا دارند” در متن صورت سوال استفساریه مقید تسری حکم بند (ج) ماده ۱۱۲ قانون مذکور به تمامی مستخدمینی است که چه در دوران دفاع مقدس در مناطق عملیاتی اشتغال داشته و در حال حاضر بازنشسته شده اند و چه مستخدمینی که در دوران دفاع مقدس و یا بعد از آن به استخدام دولت درآمده و در حال حاضر نیز در مناطق عملیاتی اعلامی از سوی ستاد کل نیروهای مسلح اشتغال دارند، است”.
بنا به مراتب فوق هیئت عمومی دیوان عدالت اداری آرای صادره از شعبی که رأی به ورود (رأی فوق الاشعار) صادر کرده اند و کارکنانی که پس از دفاع مقدس در مناطق عملیاتی اشتغال یافته اند نیز مشمول دریافت این فوق العاده می‌دانند را به عنوان رأی صحیح اعلام کرد.
در ماده ۹۱ قانون تشکیلات و آئین دادرسی دیوان عدالت اداری آمده است که: طرح آرا قبلی هیئت عمومی برای رسیدگی مجدد در هیئت عمومی، در موارد ادعای اشتباه یا مغایرت با قانون یا تعارض با یکدیگر، مستلزم اعلام اشتباه از سوی رئیس قوه قضائیه یا رئیس دیوان یا تقاضای کتبی و مستدل بیست نفر از قضات دیوان است.
۲۰:۵۳ - ۱۴۰۱/۰۸/۰۳
نظر شما