به گزارش خبرگزاری مهر، کتاب «ذکر در قرآن، روایات و ادبیات عرفانی» تألیف سید سلمان صفوی، قرآن پژوه معاصر در ۴۰۰ صفحه از سوی «انتشارات سلمان آزاده» و «آکادمی مطالعات ایرانی لندن» منتشر شد.
صفوی در این کتاب با رویکرد تاریخی، سیرتطور و اجمال وتفصیل مفهوم ذکر در ادبیات فرهنگ اسلامی را با روش و رویکرد، جدید بیان کرده است.
«ذکر» از منظر این فیلسوف نوصدرایی، از گفتمان‌های اصلی و مفاهیم کلیدی قرآن، احادیث و ادبیات عرفانی است. «ذکر»، توسل به اسماً الهی برای تقرب به حضرت محبوب است. ذکر؛ نردبان صعود به لقای حضرت عشق است. ذکر؛ بُراق سالک در مقامات و منازل عروج است. تا کسی به مؤآنست با عالم ذکر واصل نشود، حلاوت ذکر را درنیابد چون ذکر چشیدنی است. ذکر طریق زندگی زیبای معنوی است.
این کتاب شامل سه بخش ذکر در قرآن، ذکر در روایات و ذکر در ادبیات عرفانی است. در این کتاب به آیات قرآنی، آرای مفسران حکیمی مانند تستری، سلمی، قشیری، بقلی، ابوالفتوح رازی، طبرسی، شیخ صفی الدین اردبیلی، فیض کاشانی، طباطبایی و روایات منقول در کتب معتبر حدیثی مانند الکافی، الوافی، وسایل الشیعة و ادبیات عرفانی به ترتیب تاریخی از مِصْباحُ الشّریعَة و مِفْتاحُ الْحَقیقَة، منسوب به امام صادق (قرن ۲) تا رساله سیروسلوک آیت الله العظمی بحرالعلوم (قرن ۱۳) و به شعر عرفانی پنج قله شعر فارسی: سنایی، عطار، مولوی، سعدی و حافظ، استناد شده است.
به طور خلاصه، مؤلف در این کتاب تأکید می‌کند که «ذکر» زبان حال اهل دل است، زبان معاشقه مُحب با محبوب است. ذکر زبان مؤآنست با مونس است. «ذکر» زبان حال شیدا است. «ذکر کمند وصال محبوب است.»
گفتنی است سید سلمان صفوی، تحصیل کرده حوزه علمیه قم، دکترای فلسفه و فوق دکترای فلسفه هنر از دانشگاه لندن؛ برنده جایزه جهانی کتاب سال ایران؛ کاشف ساختار معنایی مثنوی معنوی؛ مؤلف دهها کتاب در حوزه فلسفه، عرفان و قرآن شناسی است.
مهمترین کتب عرفانی صفوی «ساختار معنایی مثنوی معنوی»، «عرفان ثقلین: مبانی نظری و عملی عرفان و طریقت صفویه»، «مکتب عرفان اجتماعی شیخ صفی الدین اردبیلی» است که قبلاً با مقدمه سید حسین نصر در لندن و تهران منتشر شده است.
نظر شما