غذای کهن؛ هلیم با شکر یا نمک؟

خبرگزاری مهر؛ گروه مجله: هواشناسی گفته، از امروز هوا کمی سردتر می‌شود و فردا هم باران می‌بارد. همیشه در هوای سرد، آش و فرنی می‌چسبد. اما حلیم یا هلیم (درست‌ترش هلیم است و با این نگارش می‌نویسیم) یک جور دیگر به جان آدمی می‌نشیند. پس تا دیر نشده برای صبحانه روز جمعه‌ی بارانی دست به کار درست کردن هلیم بشوید.

این غذا که بیشتر در فصول سرد سال طرفدار دارد، برعکس چیزی که در ذهن‌ها جا افتاده، دستور پخت بسیار آسانی دارد. همین‌طور مواد اولیه آن هم سه قلم بیش‌تر نیست: گوشت و گندم و پیاز.

دستور پخت هلیم را با یک سرچ ساده به دست می‌آورید، اما موضوعی که ما به آن می‌خواهیم بپردازیم، یک سوال بدیهی موقع خوردن حلیم است: «حلیم با شکر یا نمک؟»

بعضی‌ها می‌گویند اکثر پایتخت‌نشین‌ها، هلیم را با شکر می‌خورند و مردم شهرهای دیگر با نمک. مشهد که بحثش جداست. آنها روی هلیم، قیمه می‌ریزند و می‌خورند. مشهد را که کنار بگذاریم بقیه همین نمک یا شکر را با هلیم می‌خورند.

وقتی جایی افطاری دعوت می‌شوید و هلیم، یکی از غذاهای افطار است، همیشه نُقل مجالس افطار، مسخره کردن آنهایی‌ست که هلیم را با شکر می‌خورند، از سمت آنهایی که با نمک می‌خورند و بالعکس.

بعضی سایت‌ها یک نظرسنجی گذاشتند درباره همین موضوع شکر یا نمک، که تعداد کسانی که با شکر دوست داشتند بیش‌تر بود.

تهرانی‌ها اغلب هلیم را با شکر دوست دارند. تهرانی‌های قدیمی هلیم خوردن‌شان آداب خاصی داشت. آنها هلیم را با نان سنگک می‌خوردند. همین که از رستورانی سفارش می‌دادند، آن را با کمی روغن و دارچین تزئین می‌کردند. این غذا از موقعی که در ظرف سرو، که آن موقع کاسه‌های روحی بود، ریخته می‌شد تا به دست مشتری برسد، خودش را می‌گرفت و رویش سفت می‌شد. حالا آداب هلیم‌خورهای قدیم چه بود؟ این بود که یک تکه نان سنگک را بر می‌داشتند و از وسط روغن و دارچین یک «شکاف» روی هلیم می‌انداختند که از آداب هلیم‌خورهای قدیم بوده که امروزه فراموش شده. حالا شما این غذای خوشمزه را با شکر دوست دارید یا نمک؟