از خاك تا افلاك

سعيد جان بزرگي پيش از شروع عكاسي در زمينه نقاشي ديواري كار مي كرد . ساختمان هاي پادگان دوكوهه ، ديوارهاي بنه هاي تداركات لشكر 27 و يا تابلوهاي بزرگ قابل حمل ، همگي بوم هاي سعيد بودند . از پائيز 1360 ، حين تحصيل در دبيرستان « ارشاد » با مجله اميد انقلاب همكاري مي كرد و كاريكاتورهايش چاپ مي شد . سعيد از سال 1364 به عكاسي پرداخت و اولين عمليات بزرگ نظامي كه از آن عكاسي كرد ، كربلاي 5 بود . در سه سال پايان جنگ در اغلب عمليات ها و حوادث مهم جنگ از جمله بمباران شيميايي حلبچه حضور داشت . زاويه ديد ، ساختار محكم و فرم بديع عكس هاي سعيد از حلبچه و ديگر مناطقي كه عكس گرفت ، از آثار ماندگار دوران جنگ به شمار مي روند . پس از پايان جنگ ، سعيد تصميم گرفت به دانشگاه برود و در رشته عكاسي تحصيل كند . موضوع پايان نامه دوران كارشناسي او عكاسي جنگ و عكس هاي تفحص ، تبادل و تشييع پيكر شهدا بود . او يكي دو سال قبل از آن به عكاسي از اين موضوع پرداخته بود . و در آخرين مرحله از كارش حدود 6 ماه وقت صرف تهيه اين مجموعه عكس ها كرد .

پس از دفاع از پايان نامه دوره كارشناسي با عنوان دانشجوي نمونه به دوره كارشناسي ارشد دانشگاه هنر راه يافت و از طرف دانشگاه به سفر عمره اعزام شد . در اين سفر نيز از فرصت استفاده كرد و با وجود موانع زياد به عكاسي از اين مراسم مذهبي و عرفاني پرداخت . و در نمايشگاهي به عنوان « سبز » آنها را به نمايش گذاشت .  اين فتح بابي شد براي سال هاي بعد كه حاج سعيد همه ساله عكس هاي نابي از اماكن متبركه بگيرد . او در برپايي جشنواره فيلم و عكس ساليانه سپاه نيز  مشاركت فعال داشت .

تقريبا نيمه دوم سال 1380 عوارض ناشي از مصدوميت شيميايي سعيد عود كرد . او ماه ها زجر كشيد تا اينكه  در روز 22 تيرماه سال 1381 به دوستان شهيدش ملحق شد . نكته جالب توجه در شهادت سعيد همزماني روز شهادت او با روز شهادت سردار دلاور لشكر 27 شهيد حاج غلامرضا صالحي بود . در اين مورد آنهايي انگشت حيرت به دندان گرفتند كه از  ارادت ويژه حاج سعيد به شهيد صالحي خبر داشتند . ارادتي عجيب آميخته به تقدسي خاص .

خبرگزاري مهر سالروز شهادت اين هنرمند بسيجي را به همه همكاران و هنرمندان تسليت مي گويد .