به گزارش خبرگزاری مهر، تحقيقات مختلف نشان داده اگر كودكان را در زمينه بازي آزاد بگذاريم شخصيت آنها بهتر شكوفا مي شود. ابن سينا مي گويد:"بازي كودكانه يك ضرورت سني است وهيچ ارتباطي به سطح تحصيلات و معرفت افراد ندارد".
بازي براي كودك هدف است و به همين جهت چگونگي و طول مدت بازي را خودشان تعيين مي كنند. با مشاهده بازي كودكان در مي يابيم كه بازي عامل تشويق كننده و محرك براي آنان است و از طريق بازي به ارضاي نيازهاي روحي خود مي پردازند.علاوه برآن بازی مي تواند عملكردهايي مثل كارآموزي، تحقيق، كاردرماني، تفريح و سرگرمي و.....را براي بچه ها داشته باشد. بازي نه تنها باعث رشد و تكامل يادگيري در كودكان است، بلكه نشانگر رشد او نيز مي باشد.
از اينكه چه زماني نظر متفكران به اهميت بازي در رشد كودك جلب شده تاريخ مشخصي وجود ندارد. ولي شايد فلاسفه يونان از جمله افلاطون، از اولين كساني باشند كه به ضرورت و نقش بازي در رشد كودكان توجه كرده اند.
در ميان مربيان، شايد برجسته ترين فردي كه مطالعه منظم در زمينه بازي و اهميت آن در تربيت كودك انجام داده "فروبل" باشد. از اواخر قرن نوزدهم به بعد، تحقيقات بسيار وسيعي در اين زمينه انجام شده و نظريات متعددي از سوي روانشناسان مختلف ارايه شده است كه فقط به بعضي از مهمترين اين نظريه ها اشاره خواهد شد.
از نظريات بسيار قديمي در مورد بازي، نظريه "صرف انرژي زايد" است. در اين نظريه، بازي كوششي است كه براي رفع خستگي يا صرف انرژي زايد بدن انجام مي گيرد. از نظر "پياژه" چنين برخوردي نسبت به بازي، برخورد سطحي و ساده لوحانه است زيرا به هيچ وجه اهميتي را كه بازي براي رشد رواني كودك دارد مشخص نمي كند.
در اواخر قرن نوزدهم، "كارل گروس" از طريق مطالعه بازي ها، نظريه جديدي را در بازي مطرح كرد. به نظر وي بازي تمريني است كه انسان را براي زندگي آماده مي كند و در رشد جسماني و يادگيري او تاثير بسيار دارد.
بازي از مهمترين عوامل رشد جسماني، اجتماعي، عاطفي، اخلاقي و عقلاني تلقي مي شود. مهارت ها و تجارب كودك از طريق بازي رشد مي كند و پشتوانه آن نيز وسايل، مواد گوناگون، بزرگسالان و مربيان با تجربه اي هستند كه بازي را بهترين طريق يادگيري و رشد كودك به حساب مي آورند. بازي تواناييهاي كودك را به كار مي اندازد و خلاقيت را به همراه مي آورد. بازي جزئي از زندگي كودك و از ضروريات مسلم رشد اوست كه با تولد آغاز مي شود.
بازي براي كودك يك فعاليت طبيعي و منطبق بر فطرت اوست و باعث رشد همه جانبه او مي شود. كودك از بازي لذت مي برد و انرژي بي پاياني براي انجام دادن آن دارد. از طريق بازي كودك نحوه زندگي در جامعه را مي آموزد. و براي بزرگسالي آماده مي شود.
كودك چه در خانه و چه در مهد كودك به فضاي كافي براي بازي احتياج دارد. كودك با بازي زندگي مي كند و از بازي لذت مي برد و ضمن آن مهارت هاي جديدي را كسب مي كند. او از طريق بازي، علاوه بر رشد، اتكاي به نفس وآشنايي با محيط، حدود تواناييهاي خود را مي شناسد وسعي در رفع كمبودهاي خود مي كند و چيزهاي گوناگون را باهم مقايسه كرده، اختلافات و تشابهات آنها را در مي يابد و سعي مي كند موارد استفاده از آنها را نيز بيابد.
با مرور زمان كودكان در انجام فعاليت هاي روزانه خود مانند خوردن غذا، پوشيدن لباس و ....فعال مي شوند. كودكان از طريق بازي اين گونه مهارت ها را سريع تر مي آموزند. همچنین كودكان از طريق مشاهده، جستجو، تامل، تفكر و كشف پديده هاي نو از دنياي اطرافشان آگاه مي شوند. بازي عامل تسريع كننده يادگيري كودكان است.
بازي آرام بخش و تسكين دهنده است و كودكان از طريق بازي سرگرم شده و اوقات فراغت شان را با لذت مي گذرانند و عملكردها بازي در هر لحظه و هر روز با رشد كودكان ارتباط دارد. منظور از رشد فقط رشد فيزيكي نيست، بلكه معنايي فراترداشته و آن زماني است كه كودك توانايي و مهارت هاي لازم را در خود افزايش مي دهد مانند رشد شناختي مثل رشد مهارت ها و تصورات، خلاقيت ها، افكار انتزاعي، پرسش هاي عقلاني و منطقي و روش حل مسئله.
بازی باعث رشد زبان شناختي کودک می شود که شامل رشد صحبت كردن، تلفظ درست كلمات، درك مطلب، فراوانی لغات است. همچنین بازی رشد اجتماعي و عاطفي کودک را تسریع می کند و درك بيشتر مسايل اجتماعي، كنترل احساسات و يافتن شيوه مناسبي براي ابراز عقايد را تقویت می کند.
رشد روحي و اخلاقي از دیگر آثار بازی است. درك مفاهيم راستگويي، احترام به حقوق ديگران، تشخيص خوب و بد، مسئوليت پذيري و در نظر گرفتن عواقب انجام كار از آثار بازی است. همه اينها در بازي حاصل مي شود و بازي همانند تغذيه برای کودک اهميت داشته و ضامن سلامت كودكان است. كودكي كه از سلامت جسم و روح برخوردار باشد و در محيطي شاد و مناسب رشد كند، بي ترديد بزرگسالي موفق و شاد خواهد بود.
نظر شما