دکترمحمدعلی آذرشب عضو کمیته فرهنگ و تمدن اسلام و ایران شورای عالی انقلاب فرهنگی در مورد آثار فردی و اجتماعی روزه داری به خبرنگار مهر گفت: ماه رمضان دوره آموزشی و عملی برای انسان سازی است، زیرا انسان به اراده اش انسان می شود و نه به اسم و جسمش. هر موقعی که انسان اراده اش قوی باشد آن انسان در نرده بام ترقی انسانی بالا رفته است.
وی افزود: مشکل جهان اسلام امروز هم در سطح فردی و هم در زمینه اجتماعی مشکل اراده است. اراده وقتی ضعیف باشد در کل مسائل ضعیف می شویم در مسائل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، نظامی، فرهنگی و... . امروز جنگ دنیا جنگ اراده ها است و هر کس که اراده اش قویتر باشد می تواند حرفش را به کرسی بنشاند و فکر و نظرش بر دیگران فائق آید. منتها مسئله روزه احتیاج به آماده سازی ذهنها برای استقبال از آن دارد.
آذرشب ادامه داد: متأسفانه اغلب مردم جهان اسلام روزه را به عنوان فریضه ای که امتناع از خوردن و آشامیدن است می دانند البته این خودش ارزش دارد یعنی اطاعت از فرمان خدا می کنند، ولی چنانکه این ماه به عنوان یک دوره تقویت اراده و چگونگی بهره برداری از آن برای مسائل زندگی ارائه گردد در موضع گیری های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی تأثیردارد و بازدهی خیلی خوبی در ماه رمضان خواهد داشت اگر این امر محقق شود نتیجه مطلوب خود را خواهد آورد.
استاد دانشگاه تهران تصریح کرد: مسئله دیگر در ماه مبارک تنظیم و نظم دادن به زندگی است. متأسفانه ما همیشه دنبال پاسخ دادن به نیازهای بدنمان هستیم یعنی هر موقعی که فکر می کنیم مایل هستیم به خوردن و آشامیدن می خوریم و می نوشیم این مسئله یک بی نظمی و بی انضباطی در زندگی به وجود می آورد که انسان افسار خودش را به دست تمایلات جسمانی اش قرار می دهد و گاهی ممکن است بر اثر افراط و تفریط ها این مسئله انسان را به هلاکت وادارد. ماه مبارک این برنامه را تنظیم می کند که چه وقت بخوریم و چه اندازه ، اگر چنانکه با این دید به رمضان نگاه کنیم این کنترل تمایلات انسان در ماه رمضان فوق العاده ارزش بزرگی می یابد.
وی در مورد اینکه چگونه می شود از ماه رمضان برای اصلاح سبک زندگی استفاده کرد هم یادآور شد: سبک زندگی انسان ها باید تحت کنترل باشد یعنی نباید افسار مسائل زندگی به دست تمایلات فردی و شهوانی و جسمی قرار بگیرد و باید عقل و اراده بر آن مسلط بشود. ماه مبارک یک چنین تربیتی به انسان می دهد که تمایلاتش در زیر فرمانبرداری از عقل و اراده بشود و آن موقع است که زندگی انسان ها نظمی پیدا می کند و نه اسراف و نه افراط و نه تفریط و بی بندوباری در آن خواهد بود و این مسئله ارزش زیادی خواهد داشت.
این محقق و پژوهشگر مسائل فرهنگی در مورد تفاوت آیین ها و سنت های رمضان در ایران با سایر کشورهای مسلمان هم عنوان کرد: روحیه دسته جمعی در کشورهای اسلامی دیگر بیشتر از ایران در ماه رمضان دیده می شود. البته روحیه دسته جمعی در ایران در مساجد و محافل قرآنی و در رفتن پای منبرها متجلی می شود که این خود ارزش زیادی دارد ولی در جهان اسلام این روحیه در افطارهای دسته جمعی مشهود است. علی الخصوص که من در ماه مبارک در سودان بودم در افطارهای دسته جمعی هرکس که هر چیزی که داشت در سفره می گذاشت و همه با هم افطار می کردند که این جنبه روحانی و هم جنبه مادی رمضان را نشان می داد که یک روحیه خاصی در این افطارهای دسته جمعی ایجاد می شد.
مشاور امور بین الملل وزیر ارشاد در مورد اینکه چه سنت ها و اقداماتی را باید در رمضان ترویج کرد و چه آسیب های فرهنگی را می توان در این ماه درمان کرد هم اظهار داشت: مهمترین آسیب های فرهنگی انسان و جامعه ضعف اراده است و اراده در ماه مبارک تقویت می شود. یکی از آسیب های مهم، رها شدن انسان و دنبال تمایلات شهوانی و جسمانی رفتن است این تمایلات در ماه مبارک کنترل شده و پیوند انسان با خدا تقویت می شود. پیوند دادن انسان با خدا یعنی پیوند دادن انسان با کامل مطلق، که باید به سمت کمال مطلق حرکت بکند. یعنی علم مطلق، حکمت مطلق، قدرت مطلق، عظمت مطلق، رحمت مطلق و رحیمیت مطلق باید در این راستا حرکت کند این حرکت کردن به سمت خدا به معنای آراستن فرد و جامعه به این صفات خدایی است که معمولاً صفات کمال انسان ها است.
نظر شما