علی باباچاهی در گفتگو با خبرنگار مهر، انجمن صنفی را محلی تلاقی و اجماع اندیشه‌ها و گرایش‌های مختلف دانست و افزود: اگر انجمنی شکل بگیرد که سلیقه‌ای رفتار نکند، مطابق پسند و خواسته اعضای هیئت مدیره‌اش اداره نشود و اندیشه‌ها و گرایش‌های مختلف را دور هم جمع کند، آن وقت است که چنین انجمنی می‌تواند به گسترش فرهنگ و تسهیل در روند انتشار کتاب کمک و حقوق صنفی اعضای خود را پیگیری کند.
شاعر مجموعه «به شیوه خودشان عاشق می‌شوند» در ادامه به انتظارات خود از انجمن‌های صنفی اهل قلم اشاره و بیان کرد: اگر انجمنی شکل بگیرد که اجماع نقیضین را ممکن کند، حتما می‌تواند به نویسندگان در رفع مشکلاتی چون مالیات، بیمه، حقوق، ممیزی و خرید کتاب‌هایشان از سوی سازمان‌های دولتی کمک کند؛ در این میان حتما مواردی هم اتفاق می‌افتد که غیرقابل پیش بینی است. برای نمونه ممکن است به نویسنده یا شاعری اتهامی زده شده باشد. انجمن‌های صنفی می‌توانند به اعضای خود در پیگیری شکایات هم یاری برسانند.
باباچاهی با اشاره به این‌که در ایران هیچ کدام از انجمن‌های اهل قلم، در این تعریف نمی‌گنجند، گفت: من نمی‌دانم انجمن‌های صنفی اهل قلم باید از وزارت کار مجوز بگیرند یا از ارشاد. آنچه می‌دانم این‌که باید از اعضای خود حمایت کنند که چنین نمی‌کنند؛ همچنین انجمن‌ها باید فراجناحی رفتار کنند، اما هر انجمنی مطابق سلیقه اعضای هیئت مدیره خود اداره می‌شود که ای بسا با پسند من نوعی یکی نباشد و سئوال اینجاست چرا انجمن‌های صنفی باید سلیقه‌ای رفتار کنند؟
شاعر مجموعه «پیکاسو در آب‌های خلیج فارس»، گفته‌های خود را این‌گونه ادامه داد: گرچه انجمن شاعران در تمام این سال‌ها جذابیتی برای من نداشته و مرا به عضویت در خود تشویق نکرده، اما گلایه‌ای هم نیست. بحث من این نیست که چرا انجمن به من بی‌مهری کرده؛ من هیچ انتظاری از این انجمن نداشته‌ام؛ هنوز هم ندارم بحث این است که چرا انجمن‌ها سلیقه‌های متفاوت را تاب نمی‌آورند.
نظر شما