به گزارش خبرنگار مهر، این دوره از مسابقات با حضور 678 جودوکار به مدت شش روز به میزبانی برزیل در ریودوژانیرو برگزار شد و برابر انتظار از سطح فنی قابل قبولی برخوردار بود. در این دوره شاهد شکست بسیاری از نامداران جودوی جهان بودیم و تنها "ابنوما"ی ژاپنی و "رنر" فرانسوی موفق به تکرار طلای دوره قبل خود شدند.
پاپانوشویلی، رشید سوبیروف، شاداتاشویلی، سیانجیرگال، ریکی ناکایا، پنالبر، نیفاتوف، وونگ هوون، میخائیلین و ماکسیم راکوف تنها بخشی از جودوکاران عنوان‌داری بودند که طعم تلخ شکست روی تاتامی ریو را چشیده و از گردونه مسابقات کنار رفتند.
در واقع نباید از واقعیت‌ها فرار کرد. اینکه برزیل میزبان که شش سال قبل با سه طلا قهرمان شده بود، در این دوره در بخش مردان تنها به یک مدال نقره دست پیدا می‌کند ، یا کره جنوبی با آن سابقه طولانی و مدال‌های جهانی و المپیک فقط یک برنز به دست می‌آورد و یا روسیه بعد از قهرمانی در المپیک، فقط دو برنز کسب می‌کند نشان از سطح بالای رقابتهای جهان دارد. با این وجود آیا انتظار کسب مدال از تیم ملی ایران چندان انتظار بالایی نیست؟
واقعیت امر این است که جودوی ایران هنوز به سطحی نرسیده که صاحب مدال جهانی شود. با این تفاصیل نمی‌توان مشکلات و ضعف‌های تیم ملی را در این دوره نادیده گرفت. ضعف‌های فنی که اگر ریشه یابی و رفع نشود در آینده بازهم سد راه موفقیت ملی پوشان خواهد شد. تیم ملی ایران در این دوره با پنج جودوکار به مصاف رقبای خود رفت. تیمی جوان که حداقل سه جودوکار آن با تداوم حضور در رقابتهای سطح بالا می‌توانند نتایج بهتری در آینده کسب کنند.
اینکه جودوکاران ما شکست تلخی را تجربه کردند موضوعی است که کادر فنی باید برای آن پاسخی قانع کننده داشته باشد. الیاس علی اکبری علیرغم مبارزات خوبی که در کوراش به نمایش می‌گذارد روی تاتامی جودو چندان پرفروغ نیست و بهتر آن است که به همان کوراش بپردازد.
سعید ملایی بعد از کسب عنوان پنجمی آسیا امیدواری زیادی را برای کادر فنی ایجاد کرد که قابلیت پیشرفت را داراست. او در ریو ابتدا یک بار دیگر جودوکار مولداویایی اصل تیم ملی امارات را شکست داد و سپس به نماینده چین تایپه باخت. هر چند این حریف تایپه‌ای چندان هم گمنام نبود. یک طلا، یک نقره و چهار برنز از رقابتهای مختلف در کارنامه دارد که مهم‌ترین آن نقره بازیهای آسیایی دوحه، طلای بازیهای شرق آسیا و دو برنز قهرمانی آسیاست. ملایی جودوکار جنگنده ای است و با وجود سن مناسب اگر بیشتر تمرکز خود را روی تمرین قرار دهد می‌تواند نفر اول این وزن در تیم ملی شود.
مرادی هم در وزن 81- کیلوگرم به مارتینز از کوبا در همان دور نخست باخت و حذف شد. مرادی به جودکاری باخت که مانند خودش گمنام بود. مرادی با دو "یوکو" نتیجه این مبارزه نزدیک را واگذار کرد و کنار رفت. در واقع تاتامی برزیل برای این دو جوان با آتیه تجربه ای گرانبها بود که بدون شک در آینده به کار آنها خواهد آمد.
اما حساب قاسمی نژاد از سایر جودوکاران اعزامی جداست، او دور اول استراحت داشت و سپس جودوکارانی از آنگولا و السالوادور را شکست داد ولی دور سوم به جودوکاری که نایب قهرمان شد باخت و کنار رفت. این دومین حضور امیر جودو روی تاتامی جهان بود و بعد از شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا و گراند اسلم مسکو حداقل حضور در جمع هشت نفر برتر جهان انتطار زیادی از این جودکار با تجربه نبود. قاسمی نژاد اگر می خواهد بازهم در اردوی تیم ملی حضور باشد باید بیشتر تلاش کند.
جواد محجوب نیز بعد از دو طلای قهرمانی آسیا و گراند اسلم مسکو می توانست در این دوره هم به مدال دست پیدا کند ولی بار روانی ناشی از شکست سایر جودوکاران از یک سو و تنها امید مدال آور بودن از سوی دیگر باعت شد تا او نتواند از توانایی های خود بهره ببرد و در نهایت هم بازنده شد.
فدراسیون جودو در طول چند ماه اخیر حمایت های خوبی از تیم ملی داشت و اما نتیجه جودوکاران روی تاتامی ریو برابر یا این حمایت نبود و قابل دفاع نیست. تیم ملی جودو برای آینده خود باید برنامه جدیدی طراحی کند. جودوی ایران از سطح اول جودوی جهان فاصله دارد و نمی توان فقط با حضور مداوم در مسابقات مختلف این فاصله را از بین برد.
آرش میراسماعیلی به عنوان تنها جودوکار ایرانی که دارای چهار مدال جهانی است به عنوان مدیر فنی تیم‌های ملی به خوبی نقاط ضعف تیم را در این رقابتها دیده و از این نتایج ضعیف عذرخواهی کرده است. او باید برای تیم تحت رهبری خود برنامه ریزی دقیق‌تری داشته باشد. شاید اگر کادر فنی با حضور یک سرمربی انتخاب شود بیشتر بتوان روی تیم و برنامه‌های سرمربی تمرکز کرد و در چنین مواقعی از او به عنوان مسئول توضیح خواست.
شاید اگر پروژه جذب مربی خوب خارجی که سال قبل در ازبکستان کلید خورد به سرانجام برسد بتواند برای تیم ملی مفید فایده واقع شود. اما نباید از جدی گرفتن لیگ، جذب اسپانسرهای خوب و ترغیب تیم‌ها روی سرمایه گذاری در لیگ ، بها دادن بیشتر از گذشته به جوانان و نوجوانان و حضور با برنامه در مسابقات و اردوهای برون مرزی غافل شد.
رقابتهای جودوی قهرمانی جهان دوشنبه گذشته با حضور 678 جودوکار از 123 کشور در ريو دو ژانیرو برگزار و در نهایت با قهرمانی ژاپن خاتمه يافت.
نظر شما