بهشت اینجاست!
بعضی منظره‌ها، توی قاب عکس جا نمی‌شوند؛ حتی اگر بهترین عکاس باشید. بعضی لحظه‌ها، لابلای دقایق فیلم ذخیره نمی‌شوند، حتی اگر بهترین دوربین را داشته باشید و بهترین زاویه و کادر را انتخاب کنید. بعضی طعم‌ها تکرار نمی‌شوند، حتی اگر سرّی‌ترین دستور پخت‌ها و شعبده‌بازی با شاهکارترین ادویه‌ها را خوب بشناسید. بعضی عطرها، به اندازه یک نفس هستند! حتی اگر هزار بار دیگر همان نقطه بایستید و همان هوا را استشمام کنید.
بعضی حرف‌ها هم میان کلمات جا نمی‌شوند. از خط بیرون می‌زنند. کلمه، کم می‌آورد. قلم، به نفس نفس می‌افتد. زبان، تته‌پته می‌کند. حتی اگر بهترین کلمات را انتخاب کنید و ساعت‌ها برای گفتن و نوشتن‌شان وقت بگذارید. «اربعین» یکی از آن منظره‌هایی است که نه در قاب عکس جا می‌گیرد نه در فیلم ذخیره می‌شود. هر لحظه‌اش عطر و طعمی دارد و تکرارنشدنی است.
گرچه پیاده‌روی اربعین از نجف تا کربلا قدمتی ۱۳۷۳ ساله دارد و به زمانی برمی‌گردد که جابر بن عبدالله انصاری به سمت کربلا رهسپار شد؛ اما بعد از آن نیز علما و اولیای الهی برای زیارت سیدالشهدا (ع) جا پای قدم‌های جابر گذاشتند. این سنت حسنه سینه به سینه آمده و به شیعیان امروز رسیده که آن را به پرشورترین نحوی که می‌توانند برگزار می‌کنند.
پرونده «بهشت اینجاست» مجموعه‌ای از گزارش‌ها و روایت‌هایی است که «مجله مهر» در آن تلاش کرد تصویری از روزهای اربعین ۱۴۰۲ را به قدر پلک زدنی به قلم تحریر دربیاورد؛ از دلدادگی شیعیان پاکستانی و افغانستانی گرفته تا از میزبانی عراقی‌ها؛ از عشقی که مرز و ملیت نمی‌شناسد!
