۲۴ دی ۱۳۹۲، ۱۴:۱۴

کارکرد نشریات امروز کودک و نوجوان ـ10

پیش پای نشریات اندک کودک و نوجوان سنگ نیندازیم

پیش پای نشریات اندک کودک و نوجوان سنگ نیندازیم

یک شاعر کودکان و نوجوانان که از سال‌های دور در نشریات این گروه سنی قلم می‌زند، گفت: چه اشکالی دارد ما برای قومیت‌های مختلف نشریه داشته باشیم؟ یا در یک نشریه از افراد متفاوت با دیدگاه‌های مختلف و گویش‌‍‌ها و زبان‌های گوناگون بهره ببریم؟ مگر همه باید به گویش تهرانی بخوانند و بنویسند؟ تا رسیدن به آن روز، پیش پای نشریات اندکی که هستند، سنگ نیندازیم.

مهری ماهوتی، نویسنده کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر به نقش مهم توزیع اشاره و بیان کرد: نمی‌توان نقش توزیع را نادیده گرفت. واقعیت این است که کتاب و نشریات، از توزیع خوبی برخوردار نیستند و به دست مخاطب نمی‌رسند. از مجلات رشد که وابسته به آموزش و پرورش هستند و در مدارس توزیع می‌شوند که بگذریم، کدام نشریه به خوبی و به آسانی در دسترس خوانندگان قرار می‌گیرد؟

نویسنده کتاب «بانوی نازنین» معتقد است، حتی نباید مانع از انتشار مجلات ضعیف شد. شاید نشریه‌ای که امروز، چندان خواندنی نیست و با مخاطب خود ارتباط نمی‌گیرد، یک روز به نشریه‌ای خوب تبدیل شود. اصلا حمایت شاعران و نویسندگان از یک‌سو و پشتیبانی متولیان فرهنگی از سوی دیگر به رشد نشریات کمک می‌کند.

ماهوتی، شمارگان کتاب و نشریات را با میزان تولید پفک مقایسه و بیان کرد: چه تعداد کودک و نوجوان داریم؟ آیا متناسب با این میزان نشریه و کتاب منتشر کرده‌ایم؟ حالا به مقدار تولید پفک و چیپس و شکلات نگاه کنید. اصلا می‌توان تیراژ کتاب و نشریات را که به نوعی غذای روح کودکان است با چیپس و پفک مقایسه کرد؟

نویسنده کتاب «خواب ناز غنچه‌ها» با اشاره به این‌که شرایط اجتماعی و اقتصادی تغییر کرده گفت: هنوز هم کسانی که در «کیهان بچه‌ها» یا «سروش نوجوان» قلم می‌زدند، هستند و فعالیت می‌کنند، اما واقعیت این است که شرایط سیاسی و اجتماعی تغییر کرده؛ مهم‌تر از آن تاثیر اقتصاد را نمی‌توان نادیده گرفت. بسیاری از نشریات به پشتوانه تبلیغات خود هنوز هم سرپا هستند و فعالیت می‌کنند و مگر تبلیغ در یک نشریه کودک و نوجوان، در چه سطح و ابعادی مطرح می‌شود و معنا پیدا می‌کند؟ از سوی دیگر حق‌التحریرها آن‌قدر کم است و به قدری دیر پرداخت می‌شود که رغبتی برای نوشتن باقی نمی‌ماند.

ماهوتی، تنوع مجلات را یکی دیگر از مواردی دانست که به جذابیت آن کمک می‌کند و افزود: زمانی در سیستان و بلوچستان، نشریه‌ای منتشر می‌شد با عنوان «کودک مسلمان بلوچ». خدا می‌داند بچه‌های آن منطقه تا چه اندازه این نشریه را دوست داشتند و چهره خود را در آن می‌دیدند. چه اشکالی دارد ما برای قومیت‌های مختلف نشریه داشته باشیم؟ یا در یک نشریه از افراد متفاوت با دیدگاه‌های مختلف و گویش‌‍‌ها و زبان‌های گوناگون بهره ببریم؟ مگر همه باید به گویش تهرانی بخوانند و بنویسند؟ تا رسیدن به آن روز، پیش پای نشریات اندکی که هستند، سنگ نیندازیم. در شهر کوران، یک چشم غنیمت است.

کد خبر 2214347

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha