سیدمصطفی موسوی تبار کارگردان مستند «بی آبان» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره عرضه اینترنتی این اثر گفت: این فیلم درباره نقص مدیریت منابع آب در ایران و آینده پژوهی داستان آب است، اینکه آب چه سرنوشتی را در ۵۰ سال آینده پیدا خواهد کرد. «بی آبان» با کشف کارگردان از مسافرت‌هایی که در نقاط مختلف ایران انجام می‌دهد، شروع می‌شود. در قسمت انتهایی فیلم هم کشف درونی مستندساز اتفاق می‌افتد که دیگر سفر را رها و شروع به فکر و بررسی، می‌کند و به جمع و بندی و نتیجه می‌رسد، در نهایت سیل سال ۹۸ پایان بخش روایت فیلم می‌شود.
وی افزود: حوالی سال ۹۵ بود مشغول ساخت مجموعه‌ای به نام «وطنم» بودم که درباره اقوام ایرانی بود و چند فاز داشت، بعد از آن می‌خواستم مستندی درباره صید مروارید در ایران بسازم برای این منظور چند هفته‌ای را در تایم صید مروارید به دریای جنوب رفتم اما هرچقدر سعی کردیم مروارید صید کنیم، نتوانستیم و این موضوع برایم جالب شد. در بررسی‌های علمی متوجه شدم زمانی که آب شیرین به دریا نمی‌ریزد کف دریا کاملاً سفید می‌شود. اگر توجه کرده باشید می‌بینید که دریاهای ما کاملاً کف کویری دارند و علت این موضوع نریختن آب شیرین است. این امر یکی از عواملی محسوب می‌شود که نه مروارید و نه خیلی از موارد دیگر در این دریا ایجاد نمی‌شود این موضوع برایم جالب شد، فهمیدم ما تمام مسیرهای آب شیرین به دریا را بسته‌ایم و این سدسازی که در این سال‌ها داشتیم باعث نابودی بسیاری از چیزها شده است.
موسوی تبار مطرح کرد: بخش عمده مشکل کمبود آب جنوب کشور به دلیل همین سدسازی‌های بی رویه است در مرتبه دوم هم آنچه باعث ایجاد چنین وضعیتی شده بحث انتقال آب است یعنی اگر ۲ عامل در مدیریت منابع آبی باعث شده باشد که ما خوزستان و بقیه استان‌ها را نابود کرده باشیم بحث سدسازی بی رویه و انتقال آب است.
این کارگردان اضافه کرد: مادامی که نخواهیم اتفاقی بیفتد، چیزی درست نمی‌شود و این اتفاق از مردم شروع می‌شود. خیلی سال است که خوزستان درگیر این مشکل است ولی ایجاد این کمپین‌ها در فضای مجازی باعث شد مردم هوشیار و متوجه شوند علت کمبود آب چیست. هورالعظیم که جزو ۶ تالاب اصلی ایران است از بین رفته است و این مردم هستند که باید این مطالبه گری را داشته باشند. یعنی ما باید از کسی که می‌خواهد مدیریت منابع آبی را به عهده بگیرد، بخواهیم که درست عمل کند. مافیای آب به واسطه سدسازی و صنایع پرآب چنین وضعیتی را پیش آورده‌اند. باید بخواهیم صنایعی که به جای کنار دریا در مرکز ایران ایجاد شده‌اند، به کنار دریا منتقل شوند.
وی در پایان مطرح کرد: اگر این اتفاق بیفتد انتقال آب به این گونه پیش نمی‌رود که آب خوزستان به اصفهان و آب اصفهان به یزد منتقل شود. درواقع در مدیریت منابع آب به گونه‌ای عمل می‌شود که جایی برای آبادانی جایی دیگر نابود می‌شود ولی بعد از ۲۰ سال می‌بینیم که هر ۲ جا نابود شده است.
نظر شما