نشریاتی دوام می‌آورند که از رانت دولتی بهره ببرند

حسن احمدی، نویسنده کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر، به تاثیری که ماهواره و اینترنت و گوشی‌های موبایل و تبلت و رسانه‌های دیجیتال بر  کودکان می‌گذارند اشاره و بیان کرد: نشریات کودک و نوجوان، درجا زده‌اند. امروز بسیاری از خوانندگان، به خبرگزاری‌ها مراجعه می‌کنند یا مطالب منتشر شده در روزنامه‌ها را به صورت آنلاین می‌خوانند. چرا نباید یک سایت یا یک خبرگزاری ویژه کودکان و نوجوانان وجود داشته باشیم؟ آن هم در شرایطی که تبلت و گوشی‌های جورواجور امکان دسترسی آسان و سریع به انواع اطلاعات را دارند و ما باید با دنیای امروز آنان و خواسته‌هاشان همراه شویم وگرنه درجا می‌زنیم.

این نویسنده نوجوان به نشریاتی چون «کیهان بچه‌ها» و «سروش نوجوان» اشاره و بیان کرد: روزگاری مخاطب برای مجلات کودک و نوجوان جدی بود؛ دست‌اندرکاران این نشریات، بچه‌ها را می‌شناختند و با دنیا و فضای ذهنی آنها آشنا بودند و می‌دانستند باید به چه مواردی بپردازند اما امروز، ماجرا به گونه دیگری است. کسی، توجه چندانی به مخاطب ندارد؛ نامه‌ها بی‌جواب می‌ماند. اصلاً برخلاف گذشته، نامه چندانی از مخاطب به دست مسئولان یک نشریه نمی‌رسد و این نشان می‌دهد که کودکان و نوجوانان با نشریه‌ها ارتباط چندانی ندارند.

احمدی، تبلیغ را یکی دیگر از مواردی دانست که به معرفی یک نشریه کمک می‌کند و گفت: ما نشریات خود را به خوبی معرفی و تبلیغ نمی‌کنیم. کافی است از بچه‌ها بپرسی چند نشریه کودک و نوجوان می‌شناسند. این مسئله هم نشان‌دهنده بی‌علاقگی کودکان و نوجوانان به نشریات نوشتاری و عدم شناخت آنهاست هم عدم تبلیغات و معرفی درست مجله‌ها و نشریات از سوی گردانندگان.

سردبیر پیشین ماهنامه «باران» با اشاره  به اینکه نشریاتی دوام می‌آورند و به خوبی توزیع می‌شوند که از رانت‌های دولتی بهره ببرند، افزود: یکی از مشکلات همیشگی ما با آموزش و پرورش این بود که اجازه دهید «باران» با مجلات «رشد» توزیع شود و دانش‌آموز حق انتخاب داشته باشد. اما واقعیت ماجرا این است که نشریات کودک و نوجوان اگر وابسته به نهادهای دولتی نباشند نمی‌توانند به خوبی توزیع شوند و بر دکه روزنامه‌فروشی جای گیرند.

احمدی درجا زدن نویسندگان و کادر ثابت هر نشریه‌ای را یکی دیگر از دلایل عدم ارتباط با مخاطب برشمرد و گفت: اعضای یک نشریه، اعضای محدود و ثابتی هستند و در هر شماره، همان‌ها مطلب می‌نویسند. بنابراین باید به کودک و نوجوان حق داد که دلزده شود و نشریه مورد نظر برایش تازگی و جذابیتی نداشته باشد. از سوی دیگر بسیاری از نویسندگان نوجوان امروز را نمی‌شناسند و خاطره می‌نویسند پس انتظار بی‌جایی است اگر توقع داشته باشند کودک و نوجوان امروز آنها را بخواند و با نوشته‌هاشان ارتباط برقرار کند.

نویسنده کتاب «بزرگ‌مردان کوچک»، زمان و حوصله مخاطب را یکی دیگر از عناصر مهمی دانست که نشریات کودک و نوجوان باید به آن توجه کنند و افزود: امروز همه چیز با شتاب جلو می‌رود. نوجوان امروز حوصله خواندن داستان بلند را ندارد. دلش می‌خواهد در سه دقیقه یک مطلب را بخواند. پس نویسندگان نمی‌توانند پرگویی کنند و بهتر است به داستان کوتاه روی آورند.